تحصن کارگران
انتقال خصوصی
صنايع کشور
و. متتي

در مملکتی که هيچ چيز سر جای خودش نيست، نقش دولت در اقتصاد هم به درستی تعريف نشده. دولت به جای آنکه ناظری منصف و مقتدر باشد، هزاردستان اقتصاد است. بنگاه های اقتصادی و صنايع مملکت يا مستقيماً در اختيار دولت است يا با واسطه. بسياری از شرکتها در ظاهر خصوصی هستند، اما سهام آن متعلق به چند بانک و بنياد است و آنها متعلق به دولت. يا اينکه شرکتها متعلق به افراد عالی رتبه دولت وطبعاً برخوردار از رانتهای دولتی هستند. اگر هم موسسه اقتصادی يا صنعتی خصوصی سازی می شود، تحت شرايطی غير منصفانه ( با قيمتهای غير واقعي) به افراد ناصالح و ناکارآمد سپرده می شود که شرکت مذکور را به تعطيلی می کشانند و پس از مدتی دولت مجبور می شود مجدداً آن شرکت را (به زور) به تملک خود درآورد.

روز شنبه (20/8/85) کارگران شرکت اکتريک ايران رشت که بر اساس گفته خودشان بيش از 540 نفر از آنها بيکار شده اند و بيش از سه سال است که حقوقی دريافت نکرده اند جلوی تعاونی مصرف آن شرکت که از قرار به بخش خصوصی سپرده شده ( و عملکرد آن گويای ميزان کارآمدی و تخصص صاحبان جديد شرکت است) تحصن کرده بودند. در پلاکاردهايی که در محل نصب گرديده از رئيس جمهور درخواست کمک گرديده و از رئيس صدا و سيما درخواست شده سانسور خبری مربوط به اين موضوع شکسته شود. رئيس جمهور که به دلايل اسرار آميز بيش از يک سال است سفرش به گيلان را به تعويق می اندازد و صدا و سيما هم که با بيان چند کلمه از مشکلات، متهم به دشمنی درجه يک دولت نهم است؛ پس همه نيک می دانيم که هيچ کدام از درخواستها راه به جايی نخواهد برد. بنابراين از آنجا که خواسته اصلی کارگران بيکار شده را مطلع شدن جامعه از مشکلاتشان و وظيفه وبلاگها را (در شرايط فعلی جامعه ما(  اطلاع رسانی می دانم، از شما که اين مطلب را می خوانيد تقاضا می کنم برای گسترش مطلب (با آوردن اصل آن يا لينک دادن به آن) کمک کنيد تا شايد فردِ صاحب قدرتِ با وجدانی پيدا شود و با خواندن خبر به حل مشکل اين کارگران کمک کند.