|
بعد از يك سال و اندی كار دولت جديد، شنيدن يا ديدن كارهای
عجيب و غريب از دولت غيرمنتظره نيست. در واقع غيرمنتظره وقتی
است كه يك كار عادی از اين دولت و خصوصا رئيس آن سر بزند. بعضی
از رفتارهای اين دولت حتی از مرز عجيب و غريب می گذرد. فرمان
تغيير ساختار سازمان مديريت و برنامه ريزی كشور كه چند معاون و
چندين مدير و كارشناس تلفات داد، از آن جمله است.
الان ما يك معاون رييس جمهور داريم كه نيروهای تابع او در هر
استان زير نظر استانداری كار می كنند. اين معاون به يك چوب
سفيد تبديل می شود. بقيه هم عملا چوب سفيد خواهند بود و بودجه
مستقيما می رود زير دست استاندارهايی كه معمولا به خاطر تعلقات
محلی و محيطی قادر به درك مسائل و ضرورت های ملی نيستند. هركسی
می رود سی خودش! بودجه در استان ها توزيع می شود و به تبع، با
نگاهی استانی. نتيجه اش اين می شود كه حرف آخر را فلان امام
جمعه يا فرمانده سپاه منطقه و يا فوقش نماينده ولی فقيه در
استان می زند، به جای اينكه نصف پول در همين مركز حيف و ميل
شود كه چيزی هم تهش برای كشور و مردم بماند، به اقصی نقاط كشور
فرستاده می شود كه به تعداد خودی های همه استان ها نان خور به
سر خوان بودجه كشور اضافه شود تا ديگر چيزی برای خرج كشور و
مردم باقی نماند.
احمدی نژاد البته نمی داند چه می خواهد، فقط می داند كه می شود
و می تواند، اما اينطور كه او دارد كشور را جلو می برد، سرنوشت
ما احتمالا يكی از اينها خواهد بود:
سيستم ملوك الطوايفی
حكومت فدرالی
ولايات و امارات متحده ايرانی! |
