|
آنچه ميخوانيد، بخش های اصلی سرمقاله ايست كه
حسين شريعتمدای در كيهان نوشته و عملا توصيه به توليد و آزمايش
سلح اتمی كرده است. او می نويسد:
اروپا می توانست از ماجرای افغانستان، عراق
و اخيراً
جنگ 33روزه لبنان درس عبرت گرفته و توان
جمهوری اسلامی ايران برای انتقام
از دشمنان خود را دست كم نگيرد و با
طناب آمريكا كه بارها پوسيدگی آن
تجربه شده به درون چاه نرود.
آمريكا در تحريم ايران، زيان های فراوانی
ناشی از اين تحريم را نيز تجربه كرده است.
نفت بيش از 100دلار،
برانگيختگی جهان اسلام عليه غرب، خروج از چرخه نقش آفرينان
منطقه
و... فقط
بخشی از عواقب پشيمان كننده ای اقدام
عليه ايران است. چين و روسيه می
دانند كه در
حلقه كشورهای غربی جای پای مطمئنی ندارند.
چين و روسيه از نگاه آمريكا و
اروپا دو رقيب اقتصادی و نظامی تلقی
می شوند و تاكنون هيچ فرصتی را برای مقابله با اين دو كشور از
دست نداده اند. برپايی انقلاب های- بخوانيد
كودتاهای- مخملی در كشورهای همسايه
روسيه و جمهوری های شوروی سابق، جدی نگرفتن روسيه در گروه
G8، بازی ندادن اين كشور در نقش
آفرينی های بين
المللی و... از جمله نمونه های كينه توزی
آمريكا و اروپا عليه روسيه است و
چين، البته، اگرچه بيشتر در عرصه
اقتصادی با كارشكنی های پی درپی آمريكا و
اروپا روبروست ولی حيثيت سياسی خود
در عرصه بين المللی را مديون همراهی و
همدلی- هرچند ظاهری- با كشورهايی
است كه در مقابل آمريكا صف كشيده اند.
بنابراين، ورود چين به بازی تحريم
ايران با توجه به جايگاه ايران در جهان
اسلام، سرانجام پشيمان كننده ای را
برای اين كشور درپی خواهد داشت. چين بعد از
اشغال عراق و محروم شدن از نفت اين
كشور به جريان نفت ايران چشم دوخته بود
كه قرارداد نفتی در حال امضای
100ميليارد دلاری با ايران در همين نياز
حياتی چين ريشه دارد. بديهی است كه
در صورت موافقت چين با تحريم ايران- در
هر سطح و مقياسی- نه فقط دولت
جمهوری اسلامی ايران بلكه مردم اين مرز و
بوم اين كشور را در شمار دشمنان
ايران اسلامی تلقی خواهند كرد و اين«معادله»
به تعامل سياسی و اقتصادی چين با ساير كشورهای منطقه نيز قابل
سرايت است، مخصوصا آن كه دولت چين
به طور سنتی فاقد جايگاه معتبر در جهان
اسلام است.
براساس شواهد
و قرائن موجود قرار است شورای امنيت
سازمان ملل با صدور قطعنامه ای دست
به تحريم ايران بزند و اين در
حالی است كه جمهوری اسلامی ايران
علی رغم تمامی كينه توزی ها، قانون شكنی ها، باج خواهی و
زورگويی آمريكا و متحدانش، كماكان به همكاری با آژانس در
چارچوب
NPT و پادمان مربوطه ادامه داده
است. و اما در سوی ديگر اين ماجرا،
كره شمالی قرار دارد كه چند سال قبل
با مشاهده اولين نشانه های باج خواهی آمريكا و متحدانش از
NPT خارج شد و روز دوشنبه هفته قبل
با ساخت و آزمايش
بمب اتمی دنيای وحشی غرب را غافلگير كرد و
نهايتا روز شنبه گذشته، شورای امنيت با تصويب قطعنامه ای دست
به تحريم اين كشور زد.
اكنون سؤال اين
است، وقتی شورای امنيت با كره شمالی كه از
NPT
خارج شده و بمب اتمی ساخته
است همان برخوردی را می كند - تحريم- كه قرار
است با جمهوری اسلامی ايران انجام دهد،
ادامه حضور ايران اسلامی در
NPT
چه سودی دارد؟ ادامه عضويت ايران در آن، غيرقابل توجيه است.
|
