دور پايانی رايزنی ها برای ايجاد همآهنگی، قبل از اجلاس قريب الوقوع شورای امنيت سازمان ملل، با هدف بررسی پرونده اتمی ايران و نوع برخورد با فعاليت های اتمی كره شمالی با سفر "رايس" وزير خارجه امريكا به روسيه به پايان رسيد. پيش از روسيه، رايس در جريان سفر به چين، با رهبران اين كشور گفتگو كرده بود. با آنكه بهانه سفر به چين و مسكو، مسئله آزمايش اتمی كره مطرح شده، اما كانون اصلی بحث ها بر محور ايران بوده است، چرا كه در اظهارنظرهای مقامات چين و روسيه پيرامون اين مذاكرات، توجه اصلی روی مسئله ايران بوده است.

همگان – حتی روزنامه كيهان كه نظر فرماندهان سپاه و بيت رهبری را منعكس می كند- بر اين عقيده اند و يا اين گمان را بيان می كنند كه شورای امنيت سازمان ملل در اجلاس آينده خود قطعنامه ضعيفی درباره تحريم های اقتصادی ايران را تصويب خواهد كرد. آنها، اين قطعنامه را نيز عمدتا شامل وسائل و تجهيزات موشكی و اتمی می دانند. سرمقاله روزنامه كيهان به قلم حسين شريعتمداری كه در شماره روز گاشته پيك نت نيز خلاصه آن منتشر شد و همچنان عنوان آن در صفحه اول امروز پيك نت نيز قابل دسترسی است بر همين محور تنظيم نوشته شده است.

اين خوش بينی ها، با مصاحبه روز گذشته وزير خارجه روسيه بايد در روزهای آينده سمت و سوی دقيق تر و حساس تری به خود بگيرد، زيرا وی پس از ديدار با "رايس" در مسكو فاش ساخت: می خواهند شورای امنيت سازمان ملل را به ابزاری برای تغيير حاكميت درايران تبديل كنند.( اين مصاحبه در همين شماره پيك نت منتشر شده است)

اكنون پرسش بزرگ اينست كه امريكا و يا متحدان اروپائی آن چگونه می خواهند شورای امنيت را متقاعد به تغيير حاكميت در ايران كنند و اگر قطعنامه با اين سمت گيری در شورای امنيت تصويب شود، ابزار اعمال آن جز توسل به قدرت نظامی چيست؟ وزير خارجه روسيه چه طرح و پيشنهادی را در گفتگو با وزير خارجه روسيه شنيده است كه از آن استنباط رفتن امريكا به سوی قطعنامه ای با هدف تغيير رژيم ايران كرده است؟