ابطحی ـ هر چندی يكبار موسسه ی باران مديران قديمی را جمع ميكند تا در باره ی موضوعی متناسب با شرايط بحث و گفتگو كنند. در اين هفته نيز جلسه ای برای بررسی ابعاد جنگ لبنان و حزب الله تشكيل شده بود. آقای محمد صدر معاون سابق وزارتخارجه گزارش كامل و نسبتا بيطرفانه ای ارائه كرد. او هم حرف خيلی های ديگر را مطرح كرد كه: درايت سيد حسن نصرالله باعث شد تا همه ی مسئولان لبنانی با گرايشهای گوناگون از مقاومت حمايت نمايند. اما سخنان بشار اسد كه گروههای لبنانی مخالف خود را طرفدران اسرائيل خواند، باعت به هم ريختگی داخل لبنان شد. مشكل هميشگی لبنان پدر خوانده هايی بوده است كه  منافع خود و نه مردم لبنان را اهميت ميدهند. بعد از او صفی الدين نماينده حزب الله در تهران حرف زد. در ضمن سخنانش گفت پيروزی حزب الله آغاز نابودی اسرائيل است. وقتی جلسه تمام شد با او صحبت كردم و گفتم فكر ميكنم اين حرف را برای مصرف داخلی در ايران و نزديك شدن به بخشهايی از جناح حاكم زده ای. والا اين نوع سخنان شعارگونه باعث می شود توقعات بی دليل در اذهان مطرح شود و پيروزی فعلی حزب الله كه انصافا بری اولين بار همه ی دنيای سياسی را به خضوع در برابر مقاومت حزب الله واداشته هم ناديده گرفته شود. از تجربيات اصلاح طلبان در ايران كه سقف توقعات را متناسب با واقعيت تعريف نكرديم و يا طرح مسائل غير عملی دولت فعلی كه بعد از يكسال معلوم شد كه اجرائی نيست گفتم. اين نوع حرفها همه جا تاثير معكوس دارد. گرچه ان نوع ادبيات كه اين پيروزی آغاز نابودی اسرائيل است را در سخنان هيچيك از رهبران اصلی حزب الله نشنيده بوديم وفقط نماينده آنان در تهران ميگويد. شايد آب وهوای تهران هم در اين نوع تحليل ها كه پيروزی فعلی حزب الله را تحت الشعاع قرار ميدهد، بی اثر نباشد. درست مثل تاثير رفيق بد و ذغال خوب.