بشقاب ها را جمع كردند، تا بازار را
آماده ورود رسيورهای كتاب كنند؟
و. مسافری در كوير

تلويزيون در جمهوری اسلامی يكی از نقاط ضعف های حكومتی محسوب می شود .برخلاف حكومت شاهنشاهی ايران كه صدا و سيمای آن در زمان خودش قدرتمند ترين تلويزيون منطقه بود. فكر كنم در دور افتاده ترين كشور ها هم مردم بدون نياز به ماهواره ميتوانند بيشتر از بيست كانال تلويزيونی را دريافت كنند.اين در حالی است كه مردم يكی از ثروتمندترين كشورهای دنيا فقط ۷ انتخاب برای برنامه تلويزيونی خود دارند.اين اولين ضعف دولت ايران می باشد كه توان افزايش كانال های تلويزيونی را ندارد و از طرف ديگر اجازه فعاليت به تلويزيون های خصوصی را هم نميدهد.

اما كاش فقط مشكل اين بود.مشكل از جايی شروع ميشود كه وارد محتوای برنامه های سيمای جمهوری اسلامی می شويم. بخش عمده ای از برنامه های سيما هنوز اختصاص دارد به مردم مظلوم كشورهای مختلف از جمله فلسطين، لبنان، عراق، افغانستان و... مردم ايران هم كه اصلا مظلوم نيستند! هنوز بخش عمده ای از برنامه های صدا و سيما به مذهب و مسائل مذهبی ربط پيدا می كند كه متاسفانه توسط افرادی مطرح می شود كه اصلا صلاحيت برای اجرای برنامه های مذهبی را ندارند. هنوز در برنامه های سيمای ايران تصاويری از جنگ ايران و عراق و گزارش هايی از زندگی شهيدان و جانبازان اين جنگ را ميبينيم. جالب اين است كه فقط خاطرات را می شنويم و خبری از انعكاس مشكلات زندگی خانواده های شهيدان و يا آن جانبازی كه پول تهيه داروی خود را ندارد نيست.

البته بعد از دوران اصلاحات خود به خود برنامه های صدا و سيما كمی رنگ و روی تغييرات را به خود ديد كه نميدانم اين را بايد به حساب اصلاحات گذاشت يا گذشت زمان؟ ولی اين تغييرات كافی نبوده و نخواهد بود. بزرگترين مشكل سيما اين است كه آينه ای از جامعه امروزی ايران نيست. درست همانطوری كه تلويزيون شاه هم آينه ای از جامعه آن روز ايران نبود. متاسفانه ريا و تظاهر را به راحتی در برنامه های سيما می توانيم ببينيم و اين كتابی صحبت كردن ها و استفاده از واژگانی كه مخصوص مكتب جمهوری اسلامی است توجه مردم را به سيمای جمهوری اسلامی كم كرده است.

نكته جالب ديگر اينجاست كه برنامه های تلويزيون جام جم جمهوری اسلامی كه مخصوص ايرانی های خارج از كشور است كاملا با شبكه های داخلی ايران از زمين تا آسمان تفاوت دارند. ظاهر مجری ها اولين تغييری است كه توجه را جلب ميكند. معمولا آقايون مجری ريش های خود را تراشيده اند و خانم ها هم ميتوانند فقط ! در تلويزيون جام جم آرايش كنند! خط های تلفنی بيشتری جواب داده می شود و مسلما انتقاد ها هم بيشتر است و حتی به نظر من امور فنی هم خيلی دقيق تر انجام ميشوند. خيلی از هنرپيشه ها و هنرمندانی كه مردم داخل نمی توانند آنها را در شبكه های داخلی ببينند هر چند وقت يكبار در تلويزيون جام جم آفتابی ميشوند.

معمولا جمهوری اسلامی در همه چيز سياست هايش را چندگانه جلو می برد و اين در مورد صدا و سيما هم صدق می كند. در اين اوج جمع آوری ماهواره كه به راستی تنها اميد خيلی از مردم و جوانان است، من به اين فكر می كنم كه چرا اين دولت خود را تا اين حد به انفجار نزديك می كند؟ آيا اين به اصطلاح هفت كانال تلويزيونی (كه دو كانال آن آموزشی و يك كانال آن خبری است) مردم را راضی نگه ميدارند؟ اين وسط تكليف چند تلويزيون خصوصی كه بر روی ماهواره پخش ميشوند و در ايران فعاليت می كنند چه می شود؟ و چندين سوال و نكته ديگر كه يكی از اين نكات اين است كه ريسورهای جديد و كتابی كره ای به دوبی رسيده اند و مطمئنا مقصدی به جز ايران نخواهند داشت!