زمزمه ها در ايران
بشقابهای ماهواره جمع شد
رسيورهای كتابی وارد می شود؟

در ایران و بویژه در تهران، موج حملات پشت بامی برای جمع کردن بشقاب های ماهواره رو به فروکش گذاشته است. همزمان با خوابیدن این موج زمزمه های جدیدی آغاز شده است که با توجه به سوابقی که از گذشته باقی است می تواند واقعیت باشد. بموجب این زمزمه ها، صدها هزار دستگاه رسیورهای کتابی دیجیتال سفارشی ایران به دوبی رسیده و پشت مرزهای آبی ایران است. این رسیورها نیازمند بشقاب و نصب روی بام ها نیست و با یک آنتن بسیار کوچک، درکنار تلویزیون همان نقشی را بازی می کند که بشقاب روی پشت بام. از حضور وسیع این رسیوردها که حتی از یک کتاب نیز کوچک تر و کم حجم تر اند به بازار مصرف اروپا اکنون دو سالی می گذرد و تقریبا بازار آن پایان یافته و صادرات آن به کشورهای آسیائی با سرعت آغاز شده است. این رسیورها دراندازه های مختلف – نه بیشتر از یک کتاب- و قیمت های متنوع و ارزان اکنون در تمام فروشگاه های صوتی و تصویری اروپا نه تنها موجود است، بلکه اغلب حراج نیز می شود. این گمان که با استفاده از این بازار رو به رکود در اروپا، مافیای واردات قاچاق به ایران بهره گرفته و با نازل ترین قیمت دهها و صدها هزار رسیور را خریده و زمینه فروش داخلی آن را با حمله به پشت بام خانه ها فراهم ساخته باشند گمان بی جائی نیست.

همزمان با این اخبار، سیمای جمهوری اسلامی همچنان به حیات رو به موت خود ادامه می دهد. یک وبلاگ نویس "مسافری درکویر" می نویسد:

بخش عمده اي از برنامه هاي سيما هنوز اختصاص دارد به مردم مظلوم كشورهاي مختلف از جمله فلسطين، لبنان، عراق، افغانستان و... مردم ايران هم كه اصلا مظلوم نيستند! هنوز بخش عمده اي از برنامه هاي صدا و سيما به مذهب و مسائل مذهبي ربط پيدا مي كند كه متاسفانه توسط افرادي مطرح مي شود كه اصلا صلاحيت براي اجراي برنامه هاي مذهبي را ندارند. هنوز در برنامه هاي سيماي ايران تصاويري از جنگ ايران و عراق و گزارش هايي از زندگي شهيدان و جانبازان اين جنگ را ميبينيم. جالب اين است كه فقط خاطرات را مي شنويم و خبري از انعكاس مشكلات زندگي خانواده هاي شهيدان و يا آن جانبازي كه پول تهيه داروي خود را ندارد نيست.

بزرگترين مشكل سيما اين است كه آينه اي از جامعه امروزي ايران نيست. درست همانطوري كه تلويزيون شاه هم آينه اي از جامعه آن روز ايران نبود. متاسفانه ريا و تظاهر را به راحتي در برنامه هاي سیما مي توانيم ببينيم و اين كتابي صحبت كردن ها و استفاده از واژگاني كه مخصوص مكتب جمهوري اسلامي است توجه مردم را به سيماي جمهوري اسلامي كم كرده است.

نكته جالب ديگر اينجاست كه برنامه هاي تلويزيون جام جم جمهوري اسلامي كه مخصوص ايراني هاي خارج از كشور است كاملا با شبكه هاي داخلي ايران از زمين تا آسمان تفاوت دارند. ظاهر مجري ها اولين تغییری است كه توجه را جلب ميكند. معمولا آقايون مجري ريش هاي خود را تراشيده اند و خانم ها هم ميتوانند فقط ! در تلويزيون جام جم آرايش كنند! خط هاي تلفني بيشتري جواب داده مي شود و مسلما انتقاد ها هم بيشتر است و حتي به نظر من امور فني هم خيلي دقيق تر انجام ميشوند. خيلي از هنرپيشه ها و هنرمنداني كه مردم داخل نمي توانند آنها را در شبكه هاي داخلي ببينند هر چند وقت يكبار در تلويزيون جام جم آفتابي ميشوند.

معمولا جمهوري اسلامي در همه چيز سياست هايش را چندگانه جلو مي برد و اين در مورد صدا و سيما هم صدق مي كند.