به زبان خوش
از صحنه
 نمی روند
جميله كديور

بعضی حرفهای مفيد، آنقدر در كشور ما تكرار می شود كه تبديل به لقلقه ی زبان می شود، ولی وقتی پای عمل پيش می آيد ، انگار نه انگار.

يكی از اين صحبت های ارزشمند شناخت فرصت برای انجام هر كاری ست. به عبارت ساده تر اينكه وقت هر چيز را بدانيم و متناسب با مقتضيات آن زمان، حرف بزنيم يا حرف نزنيم و سكوت كنيم؛ مسئوليت بپذيريم يا نپذيريم؛ در صحنه بمانيم يا به موقع از صحنه (اعم از سياست، ورزش، امامت چمعه يا هر نوع تكليف شرعی ديگر ) خارج شويم و...

اعلام مباحث و مواضع نابهنگام و نامتناسب هر از چندگاه از سوی مسئولين رسمی دولتی يا دينی ، عدم ترك به موقع صحنه های سياسی و غير سياسی ، يا عدم تناسب برخی صاحب منصبان با مسئوليت ها گاه مشكلات كشور را دو چندان می كند. اين مشكل كهنه ايست كه ما در ايران با آن مواجهيم.

امام جمعه ای سالها قبل در نماز جمعه ای گفته بود: بايد امريكايی ها را در هر جای دنيا كشت. امام خميني(ره) به نزديكانشان می گويند: به همين خاطر خارجی ها وقتی حرف می زنند از روی نوشته می خوانند.

سخنان اخير آيت الله مشكينی بعد از طی دوران بيماری، در افتتاحيه ی اخير خبرگان از جمله ی مصاديق اين مدعاست .به اظهار نظرهای ديگر مقامات درجه دوم و سوم مملكتی به دليل نگرانی از نامه اخير در رابطه با نشر اكاذيب اشاره ای نمی كنم.

آلفرد هيچكاك كارگردان نامی سينما سالها قبل گفته بود :هنرپيشه ی خوب هنرپيشه ايست كه بموقع از صحنه خارج شود. به نظرم خروج بموقع از صحنه بايد مورد توجه همه اعم از هنرپيشه ها، سياستمداران، ورزشكاران، و...قرارگيرد. حال كه در بسياری از سمت های ما مثل مشاغل رسمی بازنشستگی به هنگام به عنوان يك امر پذيرفته شده وجود ندارد، كاش آقايان به موقع زمان خروج خود را ازصحنه به عنوان حداقل" وقت شناسی” مورد توجه قرار می دادند. يا در رابطه با مقاماتی كه اظهارنظرهايشان بارمعنايی خاصی پيدا می كند، خواندن از روی نوشته در جلسات مهم و كليدی مورد توجه قرار می گرفت. يا به "قل و دل" در گفته های خود كفايت می كردند.

به عبارتی اگر مسئولين ما به دليل تكليف شرعی نمی توانند مثل ماهاتيرمحمد در مالزی يا جيانگ زمين در چين كمونيست يا ماندلا در افريقای جنوبی به موقع مسئوليت را به نسل جوانترواگذار كنند،لااقل با اقدامات جنبی آسيب های ناشی از كبر سن را كاهش دهند.