در برخی محافل سياسی ايران، از چرخش های بزرگ در سياست خارجی جمهوری اسلامی صحبت می شود. از جمله نتايج و علائم اين چرخش ها بخشنامه ايست که اخيرا از سوی ستاد مشترک برای کليه ارگان های نظامی ارسال شده و در آنها تاکيد شده که حق هيچگونه کمک به لبنان را بدون همآهنگی با بيت رهبری و سپس وزارت خارجه ندارند. همين محافل، بخشنامه مورد بحث را نشانه تغيير سياست در برابر امريکا و اسرائيل نيز ارزيابی کرده اند. ضمن اينکه از اين بخشنامه جدا شدن حساب ها از حزب الله لبنان نيز برداشت شده است. در همين محافل از ميان مجموعه مسائلی که خاتمی در مصاحبه های خود درامريکا مطرح کرده، روی جمله بسيار مهم او در ارتباط با توجيه تعبير "شيطان بزرگ" و قبول حضور امريکا درعراق تا حفظ امنيت در اين کشور مکث می کنند که ترديد ندارند، با توجه به شناختی که از روحيه ومنش همه جانبه نگری او دارند، او اين جملات را بدون همآهنگی با بيت رهبری مطرح نکرده است.

از سوی ديگر، آخرين اظهار نظر "نصرالله" رهبر حزب الله لبنان و اين جمله او  که «کسی نمی تواند در مورد خلع سلاح حزب الله تصميم گيری کند.» نيز پاسخی غير مستقيم به رهبر جمهوری اسلامی، فرماندهان سپاه و روحانيونی نظير احمد جنتی تلقی شده است که مرتب از تهران برای حزب الله تعيين تکليف می کنند و با خلع سلاح آن مخالفت. نصرالله به اين ترتيب و برای جلب رضايت و تفاهم با دولت لبنان، تا حدودی حساب خود را از جمهوری اسلامی نيز جدا کرد.