اوضاع اقتصادی ايران مناسب نيست. كشوری كه يكی از بزرگترين
توليد كنندگان نفت است، حتی خودش يك پالايشگاه ندارد. تمام
رهبران كشورهای منطقه كه در سفر اخير به منطقه با آنها ملاقات
كردم نگران يك بحران جديد در خاورميانه اند. همه نگران
روياروئی بر سر مسئله اتمی ايران هستيم و اين در شرايطی است كه
ايرانی ها در سفر به اين كشور به من گفتند: زانو نخواهيم زد و
خود را برای شرايط بدتر آماده كرده ايم!
كوفی عنان دبيركل سازمان ملل كه از ايران بازگشته است، در
آستانه اجلاس عمومی سازمان ملل كه قرار است هفته آينده تشكيل
شود و احمدی نژاد نيز در آن می خواهد سخنرانی كند با فايننشال
تايمز مصاحبه كرده و نكاتی را از برداشت های خود از سفر و
گفتگوهای سياسی در ايران اعلام داشت. عنان دراين مصاحبه گفت:
درحال حاضر ايران و سوريه كشورهائی نيستند كه كسان زيادی
بخواهند با آنها مذاكره كنند.
از نظر من برای هر دو كشور ياد شده اهميت دارد كه برای حل
بحران لبنان و خاورميانه با جامعه بين المللی همكاری كنند.
البته من در اين سفر احساس كردم كه آنها
خودشان نيز چنين تمايلی دارند، اما صرفا بيان تمايل مهم نيست،
بلكه بايد مستقيما مسئوليت های خود را دراين زمينه برعهده
بگيرند.
رفتار
سوريه اين كشور را منزوی كرده است؛ درحاليكه فكر ميكنم آنها
نيز تمايل بسياری دارند
كه در جامعه بين الملل پذيرفته شوند. از سوی ديگر ايران نيز
اشتياق زيادی دارد كه روابط عادی با اروپا و ديگر كشورهای جهان
داشته باشد.
در بخش ديگری از اين مصاحبه، خبرنگار در باره سخنان و نظرات
احمدی نژاد سئوال می كند و عنان پاسخ می دهد:
احمدينژاد نماينده كل بدنه سياسی ايران نيست.
درباره تاثير تحريم های احتمالی اقتصادی ايران از كوفی عنان
سئوال می شود و او در پاسخ می گويد:
اقتصاد
ايران چندان قوی نيست. آنها به اندازه كشورهای ديگر نمی
توانند پيشرفت كنند. مردم اين كشور مسافرت ميكنند و وقتی كه
به كشورهای منطقه، مثلا به قطر يا
ابوظبی ميروند ميبينند كه حتی كشورهای كوچك تر حاشيه خليج (
فارس) چگونه درحال پيشروياند. البته ايران اكنون هم با برخی
تحريمها روبروست. در آنجا هواپيما سقوط می كند به
اين دليل كه نميتوانند قطعات يدكی اين هواپيماها را تهيه
كنند.
كشوری كه يك توليد كننده
بزرگ نفتی است، حتی يك پالايشگاه نفتی ندارد!
عنان در ادامه همين مصاحبه در باره مسائل اتمی ايران گفت:
من نگران رويارويی بر سر
اين مسئله هستم. بيم دارم كار به جای بدتری برسد. فكر ميكنم
به سوی يك رويارويی ميرويم. مگر راه حلی بيابيم كه براساس آن
همه اندكی عقبنشينی كنند.
اوضاع در
حال حاضر و در يك كلام اينگونه است كه 1+5 ميگويد غنی سازی را
تعليق كنيد تا مذاكره را دوباره آغاز كنيم. ايران
ميگويد مذاكره كنيد و پس از آن ممكن است ما تعليق كنيم.
ظاهرا اين دو نظر خيلی از هم دور نيستند؛ اما نمی دانم
هر يك از طرفين تا چه اندازه می تواند انعطاف از خود نشان دهد.
البته در حالی است كه همه رهبران منطقه كه من در سفر اخير با
آنها ديدار كردم بشدت نگران يك بحران جديد در منطقه اند و از
آن وحشت دارند.
خبرنگار از عنان در باره حمايت برخی كشورها نظير آفريقای جنوبی
و برزيل از ايران در فعاليت های هسته ای پرسيد و عنان پاسخ
داد:
ايران، درست يا غلط، بسيار به خود اطمينان دارد. آنها می
گويند كه زانو نخواهند زد و خود را برای شرايط بدتر نيز آماده
كرده اند.
آنها
ميگويند كه هيچ قانونی را نقض نكردهاند و با اين ايده كه
"شما
بايد قاعدهمند باشيد" را توهين به خود تلقی می كنند. به همين
دليل است كه من عميقا نگرانم. |