هادی قابل عضو دفتر سياسی جبهه‌ مشاركت در گفتگويی با خبرگزاری داخلی گفت: فاصله‌ بين دولت و مجلس، فاصله‌ی بين شعارها و واقعيت‌هاست. پيش‌بينی من اينست كه دولت تا يك سال ديگر هم به شعارهای خود ادامه می دهد و پس از آن راهی را  خواهد رفت كه مجلس مي‌رود.

وقتی شعارها برخاسته از واقعيت‌های موجود در جامعه و شرايطی كه كشور در آن به سر مي‌برد نباشد، طبيعتا در عمل دچار مشكل مي‌شود و برای اينكه شعاردهنده اعلام نكند كه شكست خورده، سعی مي‌كند تقصير را به گردن فرد يا مجموعه‌ ديگری بيندازد.

مجلس اين‌گونه نيست كه هر طرحی را تصويب كند، بالطبع برای مجلس بايد دو برنامه‌ی كلان كشور ملاك عمل باشد؛ يعنی برنامه‌ی توسعه‌ی چهارم و سياست های كلان اقتصادی كه چشم‌انداز 20 ساله‌ی كشور برشمرده، به همين دليل برای مجلس حق تحقيق و تفحص قائل شده‌اند تا اگر دولت از رديف‌های مشخص شده در بودجه تخطی كرد، بتواند تحقيق و تفحص و حتی استيضاح كند.

دولت در سفرهای استانی، قول هائی می دهد و مصوباتی را می گذراند كه برخی از اين مصوبات اعتراض نمايندگان استان‌ها در مجلس را برانگيخته است. گاهی اينگونه عنوان مي‌شود كه مجلس اجازه نمي‌دهد مصوبات عملی شود، در حالي‌كه مجلس نمي‌تواند طرحی را خارج از چارچوب برنامه‌ی توسعه، تصويب كند و يا خارج از بودجه مصوب اجازه دهد هزينه‌ شود. مجلس هفتم بر خلاف ابتدای كار، عملگرا شده‌ و امروز نمايندگان مجلس كه در ابتدا شعارزده بودند، اين واقعيت را مي‌بينند كه برخی شعارها عملی نيست و به راحتی نمي‌توان به اصطلاح سر كيسه را باز و از خزانه‌ی مملكت خرج كرد. بايد در آينده‌ی نزديك، پاسخگوی مشكلات برآمده از هزينه‌ها بود.

نظر ما اينست كه دولت با واقعيت‌های بودجه، هزينه‌ها و برنامه‌ها فتيله‌ شعارها را پايين خواهد كشيد و مقداری عملياتي‌تر خواهد شد. يعنی راهی را خواهد رفت كه مجلس می رود. بنابراين فاصله‌ای كه بين دولت و مجلس ايجاد شده، فاصله بين واقعيت ها و شعارهاست.