همانگونه كه پيش بينی می شد، سرانجام بهانه ای دست و پا كرده و يك عده ای را نزد رهبر بردند تا او در باره سخنرانی اخير پاپ در شهر مونيخ آلمان اظهار نظر كند.

عده ای را كه نزد رهبر بردند دست اندركاران ستاد اقامه نماز بود. رهبر دراين ديدار خيلی از محبت و انسان نوازی و گذشت و عطوفت ا سلامی سخن گفت و آن را ستود، اما يادش رفت بگويد كه اينها همه در كتاب هاست و نه در صحنه عمل. شايد در ديگر كشورهای اسلامی هم وضع بر همان پايه باشد كه درجمهوری اسلامی هست، اما تفاوت دراين است كه در آن كشورها حكومت خود را ستون اسلام معرفی نمی كند و ادعای پرچمداری اسلام ندارد. رهبر جمهوری اسلامی درحالی ادعاهای پاپ را درباره تحميل اسلام با قدرت شمشير و رد مقايسه جهاد با ترور سخن گفت كه خود خوب می داند يكی از اتهامات آخرين روزنامه ای كه درايران بسته شد(شرق) چاپ مطالب الحادی بود! و يا شعار "نصربالرعب" را كه در سالهای اصلاحات از جانب مخالفان آن تئوريزه شد و از درون آن قتل های زنجيره ای و ترور حجاريان درآمد و يا لابد به ياد نمی آورد كه يك گورستان بزرگ بنام خاوران دركنار جنوب شرقی تهران واقع است كه در آن كسانی خوابيده اند كه در برابر يك سئوال "نماز می خوانی يا نه؟" و يا "اسلام را قبول داری يانه؟" به دار كشيده شدند. رهبر جمهوری اسلامی درحالی از كرامت و انسانيت در اسلام ( البته دركتاب ها و نه در زندان ها) سخن گفت كه بخوبی ميداند لباس شخصی ها كيستند و برای چه اهدافی سازماندهی شده اند و يا چرا يكروز قبل از سخنرانی ديروز، در شهر بابلسر نيروی انتظامی تحت امر ايشان مشتی كارگر گرسنه را زير رگبار باتوم و گلوله زمينی و هوائی گرفتند.

در سخنان رهبر جمهوری اسلامی هسته هائی از واقعيات هم وجود دارد، آنجا كه درباره انگيزه پاپ برای سخنرانی اخير سخن می گويد و يا بهره گيری امريكا و دست های پشت صحنه از سخنان پاپ و جنگ مذهبی در جهان. اما آنچنان آب در داخل كشور گل آلوده است كه اين هسته های واقعی سخنان رهبر هيچ نمودی ندارد و كسی آن را جدی نمی گيرد. حداقل مردم مذهبی شاهدند كه نه فقط با مردم مسلمان بلكه با روحانيون غير هم انديش و شريك آقايان در حكومت در اين 20 سال اخير چه معامله ای شده است. آخرين مقالات و مقابله ها با سفر و سخنرانی خاتمی درامريكا نمونه آخر نيست و نخواهد بود. در كتاب ها و در قرآن چيزهای ديگری نوشته اند و در عمل روحانيون آن كار و معامله ديگر را با مردم مسلمان و غير مسلمان می كنند. نه فقط مسلمان، بلكه با روحانيون دگر انديش داخلی.

بدون اين مقدمه، حتی می توان ترديد داشت كه كسی چند خط از سخنرانی رهبر را با ميل و اراده بخواند و يا بشنود و با اين مقدمه و دعوت به خواندن اين سخنان، شايد آن هسته های واقع بينانه سخنان وی نيز اعتباری پيدا كند!

رهبر جمهوری اسلامی خطاب به دست اندركاران ستاد اقامه نماز، با ابراز تاسف از سخنان پاپ درباره اسلام، گفت:

«جنبه اول اين سخنان تهمت هايی است كه به اسلام زده شده و جنبه دوم و مهمتر آن، كمك اينگونه سخنان به سياستهای سلطه گران جهانی برای ايجاد بحران مذهبی ميان مسلمانان و مسيحيان است.

اتهام بي‌توجهی اسلام به عقلانيت، مانند انكار كردن نور خورشيد است چرا كه در هيچ كتاب آسمانی به اندازه قرآن، بر تعقل و تدبر تاكيد نشده است و تمدن درخشان علمی امت اسلام نيز برپايه توجه به توصيه‌های اسلام در باب اهميت تعقل و علم و تدبر شكل گرفت.

اين كمال بي‌انصافی است كه كسی مسئله جهاد در اسلام را نفهمد و آن را بد معرفی كند. جهاد اسلامی برای تحميل عقيده بر ديگران نيست، بلكه مبارزه آزاديبخش ملتها با قدرتهايی است كه انسانها را به بردگی مي‌كشانند.

آيات قرآن و سخنان ائمه (ع) از ضرورت برخورد تكريم آميز مسلمانان با كسانی كه عقايد ديگری دارند سخن می گويد. چگونه است كه با وجود اين آيات صريح و متعدد، اسلام به برخورد خشونت آميز متهم مي‌شود.

جنبه مهمتر سخنان پاپ، سياست های پشت پرده اينگونه اظهارات، يعنی كمك به بحران آفرينی مذهبی  و قرار دادن پيروان مذاهب مختلف در مقابل يكديگر و جلوگيری از همكاری ملتها و پيروان مذاهب الهی است. زورگويان جهانی، ادامه حيات خود را در گرو بحران آفرينی مذهبی در جامعه بين‌المللی می دانند و پاپ با سخنان خود، عملا به اين سياستها كمك كرده است.

در اين قضيه هم شيطان بزرگ مشغول نقش آفرينی است و همه توجه كنند كه جهت حمله و اعتراض بايد متوجه كسانی باشد كه از اين سخنان غير منصفانه پاپ نفع مي‌برند. »