ابطحی ـ  ديشب، به مناسبت شب اول رجب و تولد امام باقر(ع) آقای جهانگيری وزير سابق صنايع كه از مديران پر تجربه ی كشوراست وقبلا هم نماينده ی جيرفت بودواستاندار اصفهان، برای مراسم عروسی فرزندش دعوت كرده بود. برای آقايان كه مجلس وعروسی و جلسه كاری و ختم از نظر شكلی فرقی نميكند. همه مينشينند و اگر پا بدهد از يك موضوعی حرف می زنند و گعده می كنند تا آنان را برای شام دعوت نمايند. با عروسی هايی كه خيلی شماها می رويد فرق اساسی دارد. حسن آقای خمينی و آقای كروبی و آيه الله بجنوردی يك جايی نشسته بودند كه پشت سرشان پرژكتور بود وهر وقت كسی می آمد و آنها به احترامشان بلند ميشدند، كسی آنان را نمی ديد و بقول خودشون بلند شدنشون حروم ميشد. معمولا بعد از مدتی افراد تازه وارد می ديدند كه آنان هم هستند و همه هم از واژه هاله نور استفاده ميكردند كه باعث شده بود آنان ديده نشوند. پرژكتور در هر جا باشد چه در فضای باز عروسی و چه در سازمان ملل هاله ی نور می آفريند. آقا كمال خرازی و علی آقای شمخانی به عنوان دو عضوشورای راهبردی سياست خارجی مرتب مورد سئوالات راهبردی در مورد لبنان قرار می گرفتند. موضوعی بود كه همه به آن حساس بودند. خبرهای خوبی از امكانات حزب الله رد و بدل می شد. اولين بار است كه اسرائيل با چنين مقاومتی روبرو می شود. يكی از نمايندگان مجلس كه بين من وآقای خرازی نشسته بود از سفر آقای رئيس جمهور به استانش تعريف می كرد. می گفت ايشان در سخنرانی شهر ما يكی از مشكلات مهم مردم شهراشاره كرد كه آن را امسال حل ميكنم ومردم هم يكپارچه شادی شدند ولی در جمع بندی هيئت دولت در پايان سفر اين مشكل اصلا در ليست مصوبات استانی نبود. اصفهانی ها هم اصلا مثل اينكه نوعی آهن ربا دارند وكنار هم جمع ميشوند. كرباسچی، عبدالله نوری، محمود حجتی، شيخ عباسعلی روحانی، خالقی در يك چشم به هم زدن در كنار هم قرار گرفتند. از آقای محمد هاشمی كه سالها در صدا وسيما رئيسمان بود پرسيدم كجائيد، خدمت برسيم؟ متلكی پراند و گفت شماها يكساله ولی من پنجساله كه در منزلم. سر شام ديدم موسوی لاری دارد از دوربين من حرف می زند. معلوم شد روی ليوان نوشابه آقای آقا محمدي(سخنگوی سابق شورای عالی امنيت ملی و قائم مقام لاريجانی در صدا و سيما) يك سوسك پيدا شده كه منتظر بودند  من عكس بگيرم. با آقای صدوقی رفته بودم. بعد از شام مثل همه ی اين 40 روزه داشتم با بعضی شخصيت ها با آنكه ميدانستم جز همدردی كاری نمی كنند در مورد مشكل پدرم حرف می زدم. موقع رفتن بعضی ها منتظر آمدن خانم هاشان بودند. آقای صدوقی هم منتظر من نشسته بود. آقای عبدالعلی زاده وزير سابق مسكن كه گمان برده بود ايشان منتظر خانواده است، گفته بود كه من هم مثل شما منتظر خانواده ام كه آقای صدوقی گفته بود من منتظر آقای ابطحی هستم. وقتی آمدم ديدم هردو می خندند. در راه برگشت از آقای صدوقی پرسيدم راستی مراسم به مناسبت عروسی دختر آقای جهانگيری بود يا پسرش؟