ايرانی ها
و لبنانی ها
و.مسافری در كوير

نگرانی را در صورت اكثر لبنانی ها ميبينم ولی اين نگرانی بيشتر به خاطر اقوام و دوستان و آشنايانشان  است كه در آن كشور دارند. وقتی از احساسشون در مورد اين جنگ ميپرسم ميگويند نگران خانواده خود در آنجا هستند. كسانی هم هستند كه هيچ كس را در لبنان ندارند و اصلا نگران هيچ چيز نيستند، گويی جنگ برای اين ملت عادت شده است. اصلا بی خانمان شدن700 هزار نفر از جمعيت سه چهار ميليونی لبنان نه تنها دنيا را ناراحت نكرده بلكه خود مردم لبنان هم به اين مساله عادت كرده اند!

نتوانستم موضع مشخصی از اين ملت پيدا كنم. نه طرفدار دولت هستند نه حزب الله را به رسميت ميشناسند و نه از حمايت های جمهوری اسلامی و سوريه دل خوشی دارند. ملتی كه كاملا گيج شده است. ملتی كه راه خود را گم كرده است و ملتی كه ...

كمی فكر كردم. ديدم وضعيت ما مردم ايران با مردم لبنان فرق آنچنانی ندارد. منتهی آنها به جنگ عادت كرده اند و ما به به همه چيز. ما به فقر، فحشا، اعتياد، زلزله، سيل، بی عرضگی مسئولين و صدها چيز ديگر عادت كرده ايم و اين عادت را هم نمی خواهيم ترك كنيم. آنها به 700 هزار نفر بی خانمان بی تفاوت هستند و ما به 10 ميليون معتاد بی تفاوت هستيم. به 5 مليون گرسنه بی تفاوت هستيم و...به راستی چه اتفاقی می افتد كه يك ملت نسبت به مسائل حياتی خودش بی تفاوت ميشود؟

ناراحتی را در صورت اقليتی از لبنانی ها می بينم، ولی اين ناراحتی به خاطر وطن نيست. ناراحتی را در صورت ايرانی ها هم ميبينم ولی... وای بر ما كه عادت كرده ايم!