|
نامه زير را اكبر گنجی خطاب به پروفسور
چامسكی، استاد برجسته زبان شناسی و از جمله مشهورترين منتقدان
سياست های كاخ سفيد در آمريكا نگاشته است. گنجی در ديدارهائی
كه در خارج از كشور داشته با وی نيز ديدار كرده است.
گنجی اين نامه را پيش از اطلاع از به خاك
سپرده شدن امنيتی اكبرمحمدی در فاصله 5 كيلومتری شهر آمل نوشته
است.
او درنامه خود می نويسد:
خبر كوتاه اما فاجعه بار بود. اكبر محمدی
از دانشجويانی كه در تير ماه 1378بازداشت
شد پس از يك دوره اعتصاب غذا به دليل نامعلوم در زندان اوين
درگذشت. او بيمار و زندانی بود. زندانی رژيمی كه او را به دليل
عقايدش زندان كرده بود. او در كشوری می زيست كه مرگ هزينه آزاد
زيستن و آزاد فكر كردن است.
پس از قتل خانم زهرا كاظمی در زندان اوين
نظام جمهوری اسلامی ايران با ترفند های مختلف مانع از بازديد
پزشگان مستقل از جنازه وی شد. و حتی اجازه نداد تا جنازه وی را
به مكانی كه فرزندش می خواست منتقل كنند.
اينك نيز معلوم نيست با جنازه اكبر محمدی چه می كنند. خبرها
بسيار متفاوت و متناقص است.
در عين حال همان گونه كه بارها جنبش تحول
دموكراتيك ايران تاكيد كرده است خواستار آزادی بی قيد و شرط
كليه زندانيان سياسی عقيدتی هستيم يعنی آن ها كه به خاطر
عقايدشان و نظرات دگرانديشانه شان در بند و اسيرند.
از جنابعالی به عنوان يك انسان آزاديخواه
درخواست می نمايم تا از نفوذ خود استفاده كرده و پزشگان برای
حقوق بشر را راهی ايران نمائيد تا پس از معاينه كامل جنازه
گزارشی واقعی از آن چه اتفاق افتاده در اختيار افكارعمومی
جهانيان قرار گيرد.
اكبر گنجی 31 جولای 2006 |
