چرا شريعتمداری
از كيهان به لبنان
تشريف نمی برد؟
زيدآبادی- ادوارنيوز

در تهاجم اخير به لبنان دو نكته مهم وجود دارد اول اينكه بر خلاف ساير درگيريهای منطقه، هيچ يك از قدرتهای بزرگ تقاضای اجرای آتش بس را نكرده اند و ظاهرا اين وضعيت ادامه خواهد يافت و دوم آنكه اين اولين نزاعی عربی-اسراييلی است كه برخی كشورهای مهم جهان عرب نه نتها با آن مخالفت نمی كنند بلكه برخی اخبار از رضايت آنان از برخورد اسراييل با خزب الله لبنان حكايت دارد.

در مورد مسئله اول بايد گفت كه از نظر جامعه بين المللی و كشورهای غربی حضور يك نيروی مسلح خارج كنترل دولت مركزی به صورت شبه نظامی در حنوب لبنان ديگر پذيرفتنی نيست و در قطعنامه های شورای امنيت نيز به اين موضوع اشاره شده است. چرا كه حزب الله هم اكنون 12 تا 15 هزار موشك در اختيار دارد و از سوی ديگر روابط بسيار گسترده ای كه در عرف جهانی نامتعارف است با دولت ايرانی دارد كه رسما دشمن اسراييل است..

مورد دوم اين است كه ايران حزب الله و حماس در روند شكل گيری فرمول خاورميانه بزرگ اخلال می كنند. و در همين مورد اخير نيز حسنی مبارك طرحی را برای پايان دادن به بحران بوجود آمده بر سر سرجوخه اسير شده اسراييل در فلسطين داشت كه با اقدام حزب الله تمام اقدامات اينچنينی متوقف شد..

درست است كه حزب الله افسانه شكست  ناپذيری اسراييل در جنگ با اعراب را درهم شكست اما تكرار زياد اين ماجرا از سوی حزب الله و كوبيدن آن مانند يك چماق بر سر دول عربی كه در جنگهای قبلی از اسراييل شكست خورده بودند غرور رهبران عرب را خدشه دار ساخته است.

ظاهرا از زمان روی كار آمدن احمدی نژاد برخی احساسات فرقه ای در اين مناطق زياد شده است و اتفاقات عراق هم بر آن تاثير گذاشته است. به گونه ای كه سران مصر و اردن مدعی هستند كه يك هلال شيعی توسط ايران عراق و حزب الله در حال شكل گيری است و به دليل مخالفت با اين مسئله با كشتارهای فرقه ای در عراق و يا حمله به شيعيان لبنان مخالفت جدی انجام نمی دهند.

در مورد جنگ بايد با يك ديد واقع بينانه به موضوع نگاه كرد، اسراييل دارای يك قدرت هوايی بسيار قوی است و در طرف ديگر جنگ لبنان فاقد هرگونه دفاع ضد هوايی است و با از بين رفتن زيربناها و همچنين قطع راههای كمك رسانی به حزب الله بايد پذيرفت كه اين گروه به مشكلاتی برخورد خواهد كرد. حزب الله نمی تواند روی استشهاديون ايرانی هم حسابی باز كند چون اصلا اين افراد آموزش ديده نيستند و حضورشان در لبنان بيشتر مشكل ساز خواهد بود تا مفيد. الان می بينيم كه روز واقعه اتفاق افتاده است و آقای شريعتمداری كه در سرمقاله های خود شعار می داد از دفتر خود تكان نخورده است و حتی ايران می گويد كه از حزب الله حمايت نمی كند و ترس ما اين است كه در شرايط خاص آقايان مدعی شوند كه اصلا ما نمی دانيم اين گروه نظامی از كجا آمده و چرا بيخود آن را به ما منتسب می كنيد كه البته اين اخلاق دولتهای ايدئولوژيك است كه در هنگامه كارزار اين گونه دوستان خود را رها می كنند..