|
امروز صبح به كتابخانه ملی رفتم. برای نخستين بار بود كه به
ساختمان جديد می رفتم. آنچه كه ديدم شاهكاری از معماری و فن
آوری نوين بود. ساختمانی فوق العاده زيباست. تركيبی از معماری
ايرانی است. محيطی سرشار از آرامش كه آدمی را به تفكر وامی
دارد. واقعا افسوس خوردم كه چرا اين مدت اين محيط را نديده
بودم و از آن استفاده نكردم. حتما سری به اين كتابخانه بزنيد
ضرر نمی كنيد. دانشجويان كارشناسی ارشد و دكتری می توانند عضو
شوند و از امكانات فوق العاده آن استفاده كنند. تمام روزهای
سال باز است حتی روزهای تعطيل مثل امروز. امكانات جستجوی خيلی
خوبی دارد با سرعت بسيار بالا. درباره هر موضوعی كه بخواهيد می
توانيد منبع به دست بياريد. من برای پايان نامه ام به كتابی با
عنوانی جالب برخوردم. نويسنده ای گمنام به نام" تيرداد توس
رازی" كتابی نوشته به نام "نام نادرست" فرهنگ اسلامی" از كجا
آمده است؟" احتمال دادم از موضعی ايران گرايانه تمدن اسلامی را
بررسيده است. مساله ای كه برايم جالب است. ولی با كمال تعجب
وقتی كتاب را خواستم امانتدار گفت كه اين كتاب را نداريم. هر
چند شماره آن در برگه دان بود. نمی دانم آيا به دليل موضوع
كتاب را تحويل نمی دهند يا دلايل ديگر. اميدوارم فقط يك اتفاق
باشد و نه يك برنامه يا تصميم!
امروز چند ساعتی در بخش نشريات كتابخانه بودم و به مناسبتی
روزنامه های سال 1368 را ورق می زدم. وای كه چقدر مرور روزنامه
های گذشته خوش آيند و هيجان انگيز است. هر وقت اين روزنامه ها
را می خوانم به شدت ذهنم مشغول می شود. از شما چه پنهان بعضی
وقتها نااميد می شوم! چونكه گويی جامعه حتی گامی به پيش نرفته
و باز همين حرفهای امروزی. وقتی روزنامه
اختر را می خواندم كه مربوط
به 120 سال قبل است همين حسی را داشتم كه با خواندن روزنامه
های سال 1368 داشتم. واقعا در حيرتم كه چرا به قول بهار:
درد ايران بی دواست
كار ايران با خداست!
چند نكته را كه به نظرم جالب بود نوشتم تا شما هم بخوانيد.
نخست گزارشی بود كه درباره وقايع ميدان "صلح آسمانی" پكن يا
تيان آن من ارسال شده بود. مبارزه دانشجويان چينی برای آزادی
بيشتر و تقويت ميانه روها در حزب كمونيست كه با بركناری زائو
زيانگ به اوج خود رسيده بود. برای مدتی اقتدار نظام كمونيستی
چين را فرريخت. دانشجويان كنگره چين را هم اشغال كرده بودند.
يكی از شعارهايی كه خيلی جالب بود اين بود كه"من می ميرم ولی
دموكراسی نمی ميرد". ياد شعار تيرماه 78 افتادم كه دانشجويان
می گفتند : توپ تانك مسلسل ديگر اثر ندارد؛ به مادرم بگوييد
ديگر پسر ندارد! (البته نهضت فمنيست ها هنوز فراگير نشده بود
به همين دليل دخترها را نمی گفتند!). با اين تفاوت كه تظاهرات
دانشجويی در ميدان تيان آن من باعث تغييرات جدی در رويكرد
حكومت چين شد. لی پينگ نخست وزير وقت چين در يك سخنرانی خطاب
به دانشجويان گفت: كار شما تاثير زيادی در سياست داخلی و خارجی
چين در آينده خواهد داشت. و واقعا نيز چنين شد و راه چين بعد
از آن دگرگون شد، به گونه ای كه بعدها رهبران دانشجويی اعلام
كردند دولت شعارهای ما را عملياتی كرد.
نكته دومی كه جالب بود بحث بد حجابی بود. نمايندگان مجلس در
نطق های خود از وزير كشور (عبدالله نوري) می خواسند تا پاسدار
خون شهدا باشد و با بد حجابی مبارزه كند و از عروسهای نيمه
برهنه در تهران شكايت می كردند. جالب است هنور هشت سال بيشتر
از اجباری شدن حجاب نگذشته بود!!
نكته ديگر واكنش جريان چپ به رهبری آقای خامنه ای بود. نخستين
حمايت كنندگان اينان بودند و حتی نخستين بار مقام معظم را
اينها به كار بردن در حالی كه هاشمی از عبارت مقام محترم رهبری
استفاده می كرد. ولی به فاصله چند ماه شرايط دگرگونه شد و
مخالفت های جريان چپ شروع شد و بحثهای جدی در مجلس به وجود آمد
كه خواندن آنها جالب است. حتی در نماز جمعه
آيت الله اردبيلی تذكراتی
بسيار محترمانه به رهبر می دهد. البته از موضع چپ روانه كه مثل
امام از نهضت جهانی اسلام ومستضعفين حمايت كنيد. خلاصه مطالب
خواندنی و شنيدنی بسيار است . من به همين اكتفا می كنم ولی
حتما چند سرمقاله و تحليل را از دوران های مختلف از قاجار تا
كنون بخوانيد. مطمئنم كه نخستين پرسش شما هم اين خواهد بود:چرا
اين همه تكرار؟ |
