آتش بس شكننده ای كه به يك مانور زيركانه سياسی در منطقه
خاورميانه می ماند، همراه شده است با رجز خوانی های تهديد آميز
رهبران حاكميت يكدست جمهوری اسلامی. شايد اظهارات "احمد خاتمی"
تحريك كننده ترين و تهديد كننده ترين اظهار نظر و آتش افروزی
بود. او كه عضو مجلس خبرگان، امام جمعه موقت و عضو شورای
نگهبان( البته همه اين سمت ها پاداش هائی است كه بدليل مخالفت
با نظرات محمد خاتمی و سخنرانی هايش در 8 سال دولت وی ايران
كرد و نامش ملكوك كننده نام خاتمی هم بود و هست) با انتقاد تند
از قطعنامه شورای امنيت كه خواهان خلع سلاح حزب الله لبنان شده
و برای تهديد امريكا و اسرائيل برای خود داری از حمله نظامی به
ايران گفت: "با موشك های ميان برد خود می توانيم تل آويو را
بزنيم"
اظهارات احمد خاتمی كه تمرين جانشينی احمد جنتی را می كند،
درعين حال نشانه ديگری بود بر رد طرح 1+5 و قطعنامه شورای
امنيت برای توقف غنی سازی اورانيوم درايران و رفتن به سوی جنگ.
يعنی همان سياستی كه گزارش كوتاهی را در ارتباط با آن در شماره
ديروز پيك نت، تحت عنوان "جلسه پرتنش سران جمهوری اسلامی"
خوانديد.
آنچه در روزهای پس از اعلام آتش بس در منطقه شاهد هستيم اتحاد
استوارتری ميان كشورهای اسلامی عليه ايران است. حملات تبليغاتی
مطبوعات عرب زبان نيز در همين چارچوب عمل می كنند. اگر آتش بس
لبنان را موقت و يك بازی زيركانه سياسی اسرائيل و امريكا با
دولت های عرب منطقه به حساب آوريم، آنگاه بايد منتظر حوادث
هولناك در آينده نزديك بود. حادثه ای كه دولت های اسلامی و عرب
منطقه ظاهرا می خواهند با آن همسوئی كامل داشته باشند. اظهارات
احمدخاتمی و يا احمدی نژاد و ديگر مقامات حكومت يكدست كه بزودی
رهبر نيز آن را كامل خواهد كرد، درعمل می خواهد جبهه جنگ در
لبنان را دوباره گرم كند و يا گرما را به آن باز گرداند تا
مبادا حريق به ايران برسد. اما شواهد نشان می دهد قصد اسرائيل
و امريكا ادامه بمباران ويرانه های باقی مانده در لبنان نيست،
بلكه اهداف جدیتری را اين بار در سر دارند. آنقدر كه رهبران
ايران سينه پيروز را به تنور لبنان می چسبانند خود رهبران حزب
الله لبنان و يا مقامات دولت لبنان چنين نمی كنند. چنين نمی
كنند، زيرا در واقع نيز چنين نيست.
ابعاد ويرانی ناشی از بمباران لبنان بتدريج به مطبوعات راه می
يابد. از 150 كيلومتر آب های آلوده دريا، راه های ويران شده،
سيستم برق و خدمات نابود شده، خانه های درهم كوبيده شده و خطر
روياروئی ارتش لبنان و حزب الله و... نامش پيروزی نيست. اين
همان نكته ايست كه رهبر حزب الله لبنان نيز متوجه آن شده و در
هر سخنرانی می كوشد از تكرار بمباران لبنان و اختلاف با دولت
لبنان جلوگيری كرده و در چارچوب گسترده تر يك جبهه ملی و ميهنی
در لبنان عمل كند. |