از جشن و سرور
در جمهوری اسلامی
تا واقعيت در لبنان
و. چراغ های خاموش

يك ضرب المثلی هست در ميان عامه كه خانه عروس جشن و سروره خونه داماد سوت و كوره.

بسيجيان ايران هم اين روزها عكس های سيد حسن نصر اله را دست می گيرند و شيرينی و شربت پخش می كنند كه حزب الله در جنگ با اسراييل پيروز شده اما دولتيان لبنان قيافه ماتمزده به خود گرفته اند كه چطور لبنان را پس از اين جنگ ويرانگر بازسازی كنند .

لبنان از دريچه نگاه نخست وزير اين كشور ۱۸۰ درجه با لبنانی كه احمدی ن‍ژاد از آن حرف می زند تفاوت دارد. نه مسيحيان لبنان ، نه مارونی ها و دروزی ها و نه خيلی از سنی ها دل خوشی از نصرالله ندارند. آنها دلايل خودشان را دارند . ولی ملت لبنان هيچ گاه ملت يكدستی نبوده و نيست . رسانه هايش هم اينقدر حكومتی نيستند  كه بتواند توده ها را به دنبال خود بكشد . لبنان سرزمين چند صدايی است و صدای حزب الله هم برای بسياری از شهروندان اين كشور صدای خوشايندی نيست. سری به شبكه های ماهواره ای لبنان كه بزنيد  صداهای متنوع اين سرزمين شنيده می شود  . صدای سازها و آواز ها و رقص رقصنده ها. تصاويری كه هم برای مخاطب شرقی  دلنشين است و هم تازگی ها  توجه غرب را به خود جلب كرده است .

اين تصور بی پايه هم كه اكنون سيد حسن نصر الله اسطوره لبنان شده  ساخته و پرداخته رسانه های جمهوری اسلامی است.

طرفداران حزب الله در لبنان قشری از محرومان مذهبی اند كه نصرالله با اعانه هايی كه از ايران و سوريه جمع می كند، گهگاه لقمه نانی در دهانشان می گذارد تا برای خود كسب مشروعيت كند. والا طبقات متوسط و مرفه لبنان به خاطر امنيت سرمايه هايشان هم كه شده از جنبش خشونت طلبی مانند حزب الله حمايت نمی كنند .

حالا هم در پس اين جنگ ويرانگر كه بسياری از تجار و سرمايه داران را بخاك سياه نشانده  برای لبنانيان جنگ زده دليلی بر خوشحالی وجود ندارد .

طرفدارن حزب الله البته می توانند خوشحال باشند. آنها چيزی برای از دست دادن نداشتند. خانه هايی كهنه سال و ريزه سرمايه ای داشتند، كه   نصرالله قول داده خسارت های وارد آمده بر آنها را جبران كند .

او می خواهد با پرستيژ محروم نوازی ، خودش را قهرمان عرب كند.

می خواهد كسی مانند جمال عبدالناصر و قذافی سالهای دهه ۸۰ ميلادی شود .

نصرالله  اشتباه می كند. سنی ها او را دست نشانده جمهوری اسلامی می دانند. مسيحی ها از رفتارش احساس خطر می كنند. غرب او را تروريست می خواند و دولت لبنان نيز به همين زودی بايد در تدارك خلع سلاح حزب الله بر آيد.

حزب الله با همه هياهوی پيروزی كه براه انداخته در حال تمام شدن است. سربازانش بايد مرزهای جنوبی لبنان را ترك كنند. بايد سلاح ها را زمين بگذارند. دست از اسرائيل ستيزی بردارند و به آتش بس با تل آويو پايبند باشند.

حزب اللهی ها در حال  تبديل شدن به  شير بی يال و دم و اشكم هستند. تصويری كه بر پرچم حزب الله حك شده تصوير اسلحه ای آماده به شليك است. حزب الله  اگر با اسلحه وداع كند  اين پرچم فروخواهد افتاد .

تبريك يا تسليت؟

كدام حزب الله؟ كدام پيروزی؟