|
س.س:
عشرت شايق آدم عجيبی است. هنگامی كه با وی صحبت می كنيد واقعا
نمی توانيد بفهميد چه واكنشی از خودش نشان می دهد. ممكن است
چنان با شما احساس صميميت كند كه وقتی او را به يك مصاحبه
متفاوت فرا بخوانيد به طنز بگويد: "می خوای با هم بريم كافی
شاپ" يا برعكس ممكن است چنان خشك و جدی حاضر شود كه حتی
نتوانيد سن وسالش را از او بپرسيد!!!
برخی دوستان مطبوعاتی معتقدند وقتی خبرنگاری با وی مصاحبه می
كند بهتر است چند ماهی جلوی وی آفتابی نشود، چون كارش با كرام
الكاتبين است. خدا نكند مصاحبه ای از او در"پيك نت" يا "روز"
بازتاب پيدا كند. درآن وقت خبرنگار بخت برگشته به اين متهم می
شود كه خبرنگار سايت های ضد انقلاب است.
همين چند هفته پيش كه مصاحبه اش با يكی از خبرگزاری ها در
"پيك
نت" نيز نقل
شده بود خبرنگار مصاحبه كننده به ناله و التماس افتاد تا به
شايق اثبات كند كه ارتباطی با بيگانگان نداشته و آن ها خودشان
بی همآهنگی به مصاحبه حال داده اند...
در اين احوال چندی پيش به درخواست
آزاده
گفتگويی ترتيب دادم با عشرت شايق نماينده متفاوت شهر تبريز.
اميدوارم انتشار اين مصاحبه برايم تبعاتی به همراه نداشته
باشد!
****
خانم شايق! با توجه به اين كه شما هم در مجلس شورای اسلامی
حضور داريد و هم در هيات مديره باشگاه استقلال، می خواستم
بدانم كه قصد داريد رايزنی های ويژه ای انجام دهيد برای آن كه
خانم ها بتوانند در مسابقات ورزشی برای تشويق تيم مورد علاقه
شان حاضر شوند؟
نه. به هيچ وجه.
برای چه؟
برای اين كه من اصلا مسئله خانم ها را حضور در استاديوم ها نمی
دانم كه بخواهم انرژی خودم را صرف اين بگذارم.
پس حضور شما در هيات مديره باشگاه استقلال به چه درد خانم ها
می خورد؟
بنده نيامدم كه امكان حضور خانم ها در تمرينات يا مسابقات تيم
فوتبال استقلال را فراهم بياورم. بنده فكر می كنم كه آمدنم و
حضورم خيلی مهم تر از اين قضايا باشد.
يعنی قرار است چه كنيد؟
من قصد دارم يك سری كارهای زير بنايی برای ورزش كشور و بويژه
ورزش بانوان انجام دهم. شما به عنوان يك خبرنگار فكر می كنيد
حضور در استاديوم دغدغه چند درصد زنان جامعه ما است؟
فكر می كنيد الان چند درصد از زنان جامعه علاقمند به حضور در
استاديوم ها برای تماشای مسابقات ورزشی هستند؟
من در اين زمينه آماری نگرفتم.
پس بر اساس كدام آمار می گوييد كه حضور زنان در استاديوم دغدغه
زنان ايرانی نيست؟
من بر اساس آمار نيازمندی ها می گويم.
اين آمار چيست؟
بيش از نود در صد زنان جامعه ما مطالبه استفاده از فضاهای
ورزشی را دارند.
از كجا به اين آمار رسيديد؟
ما وقتی در روستاها می رويم و
با زنان و دختران صحبت می كنيم آن ها از ما طلب حداقل
دوميز پينگ پنگ را دارند.
بسياری از نامه هايی كه به دست ما می رسد از
مدارس روستايی دريافت می كنيم كه مثلا دو دروازه هندبال
و دو تخته بسكتبال می خواهند. اگر بخواهيم رصد كنيم همه جا
همين است حتی در عشاير.
خودتان تا به حال علاقه ای نداشتيد كه به استاديوم برويد؟
نه من علاقه دارم كه در رشته خودم مشغول فعاليت باشم.
يعنی تا حالا حتی يكبار ابراز علاقه نكرده ايد كه بازی های تيم
ملی فوتبال كشورمان را در آستانه جام جهانی ببينيد؟
نه. چون اين اصلا رشته من نبوده است.
رشته اصلی شما چيست؟
تيراندازي
پس حتما تا به حال بر سر تمرينات تيم فوتبال استقلال هم حاضر
نشده ايد؟
نه
چرا؟
چون معتقدم خانم ها تا كی بايد بروند سر بازی ديگران. چرا
خودشان نبايد بازی كنند.
آخه مشكل اين جا است كه اجازه ندارند پای بازی ديگران هم
بروند!
همين كه دارد فضا سازی شكل می گيرد كه پای بازی بروند را می
گويم. چرا اين ها خارج گود باشند. من می گويم زنان بايد در
داخل گود بوده و خودشان بازيگر باشند اما اين مباحث حاشيه ای
مطرح می شود تا با تغيير ذائقه، زنان به حق اصلی خودشان نرسند.
اگر ما يك سر سوزن عميق فكر كنيم نمی گذاريم اين كلاه گشاد
سرمان برود.
خب شايد حضور زنان در مسابقات و تمرينات تيم های ورزشی به
انگيزه و علاقه آن ها كمك كند؟
حالا مگر چند در صد آقايان از حضور در سر تمرينات برای ورزش
كردن انگيزه پيدا كرده اند كه حالا ما شرايط حضور خانم ها در
سر تمرينات تيم های فوتبال را بررسی كنيم؟
اصلا چنين سوژه هايی را هركس كار كند هدف اصلی اش اين است كه
زنان را از حق اصليشان ها كه استفاده از سرانه ورزشی مناسب است
محروم كند........... |
