|
انفجار دركوفه كه باعث كشته شدن بالغ بر 13 ايرانی و مجروح شدن
دو تا سه برابر اين شمار شد، يكبار ديگر نشان داد، آنها كه
درجمهوری اسلامی تصور كرده بودند با انفجار و ترور می‌توان در
عراق نفوذ كرد و يا با امريكا مقابله كرد، عملا سياست تبديل
عراق به منطقه آغاز جنگ شيعه و سنی شدند. امری كه در همان
ابتدای ماجراجوئی های مقتدی صدر همه آگاهان دل نگران حوادث
منطقه گفتند اما آنها كه با سياست جنگی قدرت را در جمهوری
اسلامی يكدست كردند نخواستند و يا نتوانستند آينده اين خطر را
ببيند. خطری كه حالا محمد علی ابطحی نيز با اين دقت و درباره
ادامه حضور امريكا در عراق می‌نويسد:
«همواره و در همه جا و به خصوص در عراق امروز در ورای اين
خونريزی های متعصبانه كه بی‌گناهترين انسانها قربانيان آن
هستند منافع سياسی حاكمان منطقه ای و جهانی تصميم ساز است. اگر
در عراق جنگ خونين شيعه و سنی آغاز نمی‌شد بی‌شك امروز در عراق
نه نيروی خارجی می‌توانست به حضور نظامی ادامه دهد و نه عراق
محل تصفيه حسابهای كشورهای همجوار عراق می‌بود.»
كافی است مصاحبه ها و اظهارنظرهای پياپی علی لاريجانی كانديدای
رياست جمهوری در هفته های پيش از اين انتخابات مرور شود تا رد
پای حوادث امروز عراق پيدا شود. آن سياستی كه او بعنوان برگ
برنده برای مذاكره با امريكا از آن نام می‌برد، حالا به شيعه
كشی و سنی كشی در عراق ختم شده و می‌رود تا امريكا در پناه جنگ
داخلی در عراق انديشه سرايت آن به ايران را دنبال كند.
شهر
كوفه كه
انفجار در آن رخ داده در 10 كيلومتری نجف قرار دارد و 160
كيلومتری با
جنوب بغداد فاصله دارد. كوفه ستاد عمليات و محل استقرار مقتدا
صدر است. روحانی جوانی كه ادای نواب صفوی را در می‌آورد و روی
شاخ سبيل پول و كمك های ايران خوش رقصی می‌كند. |
