شوت بروجردی
به دروازه خالی

ابطحی- يكی از مبانی جدا ناشدنی از ورزش، اخلاق است. ماجرای زيدان و ماتراتزی بی شك در تناقض با روح ورزشی بود. فحاشی به خواهر و مادر زيدان غير اخلاقی ترين كار يك ورزشكار می تواند باشد. ضربه ی سر زيدان نيز بی شك امری غير اخلاقی و غير ورزشی بود. قبل از زيدان، حق بود كه  ماتراتزی از مردم جهان عذر خواهی می كرد. همچنان كه زيدان با عذر خواهی خود از مردم، به خصوص كودكان كار پسنديده ای انجام داد. اما بازيكنان در فوتبال و يا هر ورزش ديگری تنها به دليل بازی خوب مقبول هستند ونه هيچ چيز ديگر. كسی به دين، اعتقادات، نژاد و رنگ به بازيكنان نمره نمی دهد. زيدان فقط بازيكن بسيار خوبی است و به همين دليل يكی از چهره های محبوب دنياست. نگاه ارزشی به ورزش بسيار بی معناست و تبعات نا مطلوبی دارد.

آنچه كه از رئيس كميسيون امنيت ملی مجلس شورای اسلامی به عنوان دفاع از زيدان و با اين پيش فرض كه زيدان به عنوان يك مسلمان از دين و اعتقادداتش دفاع كرده است رفتار دستپاچه ای بود كه به سرعت خبر آن در دنيا پيچيد. وقتی زيدان اعلام كرد كه ماترادزی به خواهر و مادرش جسارت كرده و نه به دين و تبار او، نه تنها اعتبار يك مسئول ايرانی آسيب ديد، متأسفانه به اعتبار ملت بزرگ ايران نيز در ذهن جهانيان لطمه وارد آورد. هزينه‌ی مواضع احساسی مسئولان همواره مضر و پرهزينه است.