نیویورک تایمز
در یک مقاله
تحلیلی نوشت:
احمدی نژاد برای احیای اعتبار حکومت و
روحانیت، می خواهد روحانیون را از مقامات دولتی
کنار بگذارد.
دولت وی به خاطر آنکه چاره ای جز برآورده کردن خواسته های
اجتماعی مردم ندارد، علیرغم اعتقادات مذهبی خود،
شاید غیرروحانی
ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی شود
.
تلاش احمدینژاد، برای قبضه کردن قدرت در
ایران از حمایت رئیس حکومت، آیتالله علی خامنهای برخوردار
است و سرانجام می تواند
به تک صدائی شدن حکومت
در ایران
ختم شود. از نظر مایکل اسلکمن،
خبرنگار نیویورک تایمز که از تهران
مقاله را نوشته: در کشوری که تاکنون
با صداهای چندگانه و اهداف مختلف سخن میگفت، یگانگی بیسابقه
رهبری مذهبی و سیاسی در بالاترین سطوح، فرصت بیسابقهای برای
مذاکره مستقیم با
آمریکا فراهم میسازد.
سردار بازنشسته علیرضا آخری، معاون سابق
وزارت دفاع جمهوری اسلامی، به نیویورک تایمز
می گوید اگر آمریکا
با دولت اصلاحطلب رابطه برقرار میکرد، این رابطه هیچوقت کامل
نمیبود،
اما حالا مفهوم تشنجزدائی این است که همه کشور از رابطه با
غرب حمایت میکند.
درعین حال
احمدینژاد در تلاش است حکومت روحانیت محافظهکار را که اعتبار
خود را در میان مردم از دست داده است، تقویت کند، از طریق
امتیاز گرفتن از غرب در برابر برنامه اتمی، تسهیل محدودیتهای
اجتماعی، گشودن باب مذاکره با آمریکا، سرکوب مخالفت سیاسی در
داخل کشور و توسعه یک طبقه سیاسی جدید در کشور
اما بدون روحانیت!
احمدینژاد با حمایت آیتالله خامنهای،
رئیس حکومت، میخواهد روحانیون را از مقامات کلیدی کنار بزند،
زیرا تشخیص داده است که حضور روحانیون به عنوان چهرههای اصلی
حکومت در انظار، هم روحانیت را بیاعتبار کرده است و هم حکومت
را.
نیویورک تایمز مینویسد احمدینژاد
اگر نتواند به وعده
خود برای بهبود زندگی فقرا عمل کند، با
اقتصاد پریشان، افزایش بیکاری و
گستردگی نارضائیهای قومی روبرو است و
از هم اکنون خیلیها هم امیدی به
موفقیت او ندارند.
ناصر هادیان، دوست بچگی رئیس جمهوری اسلامی
و استاد دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تهران میگوید مشکل این
است که حالا دولتی داریم که نه در اداره امور داخلی تجربه دارد
نه در روابط خارجی.
یک تحلیلگر گفت احمدینژاد چارهای جز
تسلیم شدن به خواستههای اجتماعی مردم نمیبیند. صاحبان این
عقیده از جمله اشاره کردند که هنگام مخالفت با منع حضور تماشاگران
زن در استادیومهای ورزشی، احمدینژاد از مواضعی دفاع کرد که
با مواضع روحانیون محافظهکار در داخل و خارج ایران تطبیق
نداشت. |