جنجال در سخنرانی هاشمی رفسنجانی در قم و جلوگيری از ادامه آن، همانگونه كه پيش بينی می شد با اعلام محكوميت های مختلف همراه شد. مهم ترين واكنش در جمع واكنش های دو روز گذشته دراين ارتباط، واكنش جامعه مدرسين حوزه علميه قم است كه برای نخستين بار به جمع محكوم كنندگان اين نوع تهاجم ها به سخنرانی ها پيوست. درحقيقت، روحانيت حكومتی و رسمی قم نيز به اين نتيجه رسيده است كه نيروهای نظامی نيم گامی بيشتر با پائين كشيدن روحانيون از قدرت حكومتی فاصله ندارند! اين كه عده ای روحانی وابسته به مصباح يزدی جلو انداخته شده اند تا تقابل روحانی با روحانی را تلقين كنند، يك شوخی است، چرا كه وقتی دانه درشت هائی نظير هاشمی را بتوانند اينگونه از راس به زير بكشند، مصباح يزدی كه محلی از اعراب ندارد.

در تمام اعلاميه هائی كه طی دو روز گذشته صادر شده و يا اظهار نظرهائی كه شده( از جمله مجمع مدرسين حوزه علميه قم، سازمان مجاهدين انقلاب و...) يك نكته محوری وجود دارد، و آن اينكه اگر برهم زنندگان سخنرانی رفسنجانی پشتشان به قدرت نبود و در واقع با اشاره قدرت نبود، چنين جراتی نمی كردند. اين قدرت، نيست مگر سپاه و بيت رهبری! و اين همان اشاره ايست كه در محافل سياسی ايران گفته می شود، هاشمی در جريان بازگشت از قم به آن اشاره كرده و گويا يادداشتی نيز با ذكر مستندات در همين زمينه و خطاب به رهبر تهيه كرده است.