علی لاريجانی دبير شورای عالی امنيت جمهوری اسلامی، بدنبال دريافت تشويق نامه 1+5 كه جزئيات آن را با عنوان بزرگ در اين شماره می خوانيد، در يك مصاحبه مطبوعاتی با روزنامه "سونسكا داگبلادت" گفت:

ايران در آستانه انتخاب مسير بسيار مهمی قرار دارد. دو مسير برای انتخاب وجود دارد.  اكنون امريكا بر سر يك دوراهی قرار دارد. ما نه می گوئيم آماده مذاكره ايم و نه می گوئيم نيستيم. مذاكره فی‌نفسه ارزش خاصی ندارد، می‌تواند به نتايج منفی و يا منفی بينجامد.

همانگونه كه رايس نيز گفت، آمريكا در عراق هزاران اشتباه مرتكب شده است. اگر اين اشتباهات به اين منجر شود كه آمريكايی‌ها رفتار خويش را تغيير دهند، در آنصورت بسيار خوب. اما در صحنه عمل و به صورت ملموس ما هنوز نتوانسته‌ايم اثری از تغيير موضع آمريكا مشاهده نماييم. لازم است كه عقلا و متفكرين (برای برقراری صلح) طرح‌های استراتژيك عرضه كنند. امروزه اكثر سياستمداران و ديپلمات‌ها اهميت زيادی برای  گفتارهای تندی نظير آنچه امريكا می كند قائل نيستند.

ما در آستانه انتخاب مسير بسيار مهمی قرار داريم. دو راه و مسير برای انتخاب وجود دارد. يك راه آنست كه آمريكايی‌ها به ادامه مسيری كه در آن اصرار می‌ورزند ادامه داده و نهادهای بين‌المللی را به عنوان ابزار قدرت استفاده كنند. چنين رفتاری از جانب آمريكا به اين می‌انجامد كه ايران نيز به شيوه متناسب پاسخ دهد. اگر آنها به همين مسير و روش ادامه دهند ديگر مذاكره هيچ معنايی ندارد.

راه و گزينه دوم آنست كه عقلايی رفتار شود. همانگونه كه رايس نيز گفته است آنها بايد اشتباهاتی كه قبلا مرتكب شده‌اند را بپذيرند. آنها بايد رفتار خويش را تغيير دهند. نحوه تفكر و ديدگاه آنان نسبت به مسايل اطراف و صلح بين‌المللی بايد عقلانی‌تر گردد، آنها می‌بايستی رفتار تبعيض آميز را رها كنند.

لاريجانی در پاسخ به اين پرسش كه راه ايران برای تلافی اقدامات احتمالی آمريكا چه خواهد بود، گفت:

يكی از اين راه‌ها به اين معناست كه در آن هر دو طرف بازنده‌اند. ما به آنان توصيه می‌كنيم كه در اين مسير وارد نشوند. راهكار ديگر روشی است كه هر دو در آن می‌توانند برنده باشند. ما خواهان اين گزينه هستيم.