حمله به هاشمی
آسياب به نوبت
و. نوشته های يك روزنامه نگار

توهين به هاشمی يكباره اتفاق نيفتاد و كاملا قابل پيش بينی بود. حمله به كسانی كه خود اگر نگوئيم تاريخ , پاره ای از تاريخ انقلاب بودند در بعد از دوم خرداد و حتی پيش از آن رايج شد. هنگامی كه حرمت اعلم ترين مرجع تقليد شيعه را در قم به بهانه يك سخنرانی شكستند آقايان سكوت كردند. توجيه آن بود كه "مصلحت نظام" است. هاشمی در اين ميان خود از مقصرترين افراد است و امروز اگر كسی را جز خود ملامت نكند راهی به خطا نرفته است.

هاشمی همواره در برابر توهين به بزرگان نظام سكوت پيشه كرده بود، چه می پنداشت هيچگاه نوبت به وی نخواهد رسيد و البته چه پندار بچه گانه ای. پدران ما همواره در گوشمان كرده اند كه دربرابر ناعدالتی و ظلم سكوت نكنيد كه"آسياب به نوبت است". روزی  هادی خامنه ای را در مسجد معروف محمديه قم حرمت شكستند. بعد عباس عبدی و رضا خاتمی و بهزاد نبوی و خاتمی و...و حالا نوبت به هاشمی رسيده است. هاشمی به زيركی معروف است اما يقين دارم در مخيله اش هم نمی گنجيد كه "موش های ديروز، امروز به قدری بزرگ شوند كه گربه را نيز بگيرند". هاشمی اگر گمان می كرد كه روزی نوبت به وی نيز خواهد رسيد يقين رويه ديگری را در پيش می گرفت.

كسانی كه پانزدهم خرداد كام هاشمی را تلخ كردند به  ناگهان ظهور نكرده اند. آنها كسانی هستند كه در پناه و سايه دولت هاشمی پا به عرصه نهادند, با استفاده از دستان بسته (از لحاظ امنيتی) دولت خاتمی آموخته های دوران هاشمی را تمرين كردند و امروز  حرف بسياری برای گفتن دارند. آنها امروز "خدايان" ديروز خود را نيز  قبول ندارند و خود ادعای خدايی دارند. آنها ياد گرفته اند از مرزها عبور كنند.  ديروز از مرز خاتمي, امروز از مرز هاشمی و فردا از مرز...