ابطحی ـ اخيراً در پی هر حادثه ی داخلی به صورت كلی از سوی مسئولان رسمی اعلام می شود خارجی ها و به خصوص آمريكا پشت سر اين حوادث هستند. در مورد مسائل دانشجويی اخير و يا حوادث مناطق ترك نشين و قبل از آن در مسائل سيستان و بلوچستان و خوزستان اين حرف تكرار شده است. شايد هر كسی وقتی در مقام تحليل گر بخواهد اظهار نظر كند بتواند حدس بزند خيلی ها در خارج از كشور با ثبات ايران مخالف هستند و كارهايی هم انجام می دهند؛ اما اين كليات را فقط يك تحليل گر می تواند بگويد. وقتی مسئولی كه اطلاعات مختلف را دارد و از جايگاه مسئول سياسی و يا امنيتی حرف می زند بايد مستند به مردم آمار و ارقام و اطلاعات خود را از دخالت های خارجی اعلام و بلافاصله كارهای اعتراض رسمی خود كه وظيفه ی هر دولتی است را هم به مردم بگويد به نحوی كه آن كشورها اگر دخالت مستندی دارند هزينه ی آن را هم در افكار عمومی داخلی و خارجی بپردازند. وگرنه، اساسی ترين ضرر اين نوع موضع گيری های تحليلی و شعاری اين خواهد بود كه اگر خارجی ها طمعی به دخالت در مسائل ايران داشته باشند، و ثابت هم شود، در مردم ايجاد باور نخواهد شد. اين چيزی است كه دشمنان ايران آن را می خواهند. ضمن آن كه در بسياری از موارد انتساب بدون استناد مسائل داخل به خارج كه گمان می رود ساده ترين راه حل است حمل بر اهانت به اقوام و لهجه ها و مردمی شود كه علاقه مندند مسائل خود را در چارچوب خانواده ايران مستقل پی گيری كنند.