امروز ملاقات جالبی با دو تن از فعالان حقوق بشری تركيه آقايان سانار يورداتاپان و عبدالرحمن ديلپاك داشتم. اولی موسيقيدان و دومی روزنامه نگار، نويسنده و نقاش است. اولی چپ(سكولار) و دومی اسلامگرا و به تعبير خودشان اولی قرمز و دومی سبزاست... چپ های لاييك و اسلامگرايان اصولگرا يازده سال تلاش مشترك برای اهداف حقوق بشری مشترك و شكستن تابوهای موجود داشته اند. كتاب مشتركی چاپ كرده اند كه يك طرفش قرمز و نوشته های يورداتاپان است و طرف ديگرش سبز و نوشته های ديلپاك.

می گفتند حركت آنها در تركيه موفق بوده، از اين رو در صدد دنبال كردن اين هدف در ديگر نقاط دنيا برآمده اند. معتقد بودند اشتباه بزرگ شان در اين بوده كه به جای شناخت همسايه های خود، تمام هم خود را مصروف رابطه با غرب كرده اند. می گفتند افكار عمومی تركيه نسبت به ايران مثبت نيست. برای همين بايد سازمانهای غير دولتی را در جهت بهبود اين نگاه فعال كرد.

نسبت به خطر جدی حضور امريكا در منطقه و حمله به ايران اظهار نگرانی می كردند. معتقد بودند بر خلاف نظر ايرانی ها، امريكا نيازمند درگيری ديگری در منطقه است. بی توجهی و يا بی خيالی ايرانی ها نسبت به اين مسئله برايشان عجيب بود. می گفتند چه بسا با فشارهای امريكا دولت تركيه ناگزير از موافقت با حمله ی نظامی امريكا شود و بخش هايی از مردم تركيه(عمدتا لاييك ها و سكولارها)هم از اين حمله دفاع كنند.

از كارهای نمادينی كه در دفاع از حقوق و آزاديهای طبيعی مردم، آزادی عقيده و بيان به عمل آورده بودند صحبت كردند. يورداتاپان كه مثل خانم عبادی برنده ی جايزه ی صلح نوبل شده، از صرف جايزه اش در راستای اهداف حقوق بشری اش گفت و ديلپاك كه ركورددار احضار و بازداشت را در تركيه است، از تخصيص جايزه ی هلموت هالمت و ديگر جوايزش برای پيشبرد اهدافش تعريف كرد... وقتی تعجب ما را به بعضی دلايل ديدند، گفتند ما به خاطر حقوق بشر برنده شده ايم، پس جوايزش را هم بايد صرف پيشبرد حقوق بشر كنيم.

دو ساعتی گفتگوی پر نكته و آموزنده داشتيم. در پايان، با توجه به تجربه حضور در جبهه ها و نشست های مختلف كه معمولا هم با تفرق و انشعاب و اختلاف به فعاليت خود پايان داده بودند، نتوانستم اين پرسش را مطرح نكنم: چه طور ممكن است يك چپ و يك اسلامگرا يازده سال، اين چنين يكسو وهمدل با هم عمل كنند؟

يورداتاپان گفت: ما اگر در 95 موضوع از 100 موضوع اختلاف نظر داشته باشيم، سعی مان بر اين است كه روی 5 موضوع مشترك كه با هم وحدت نظر داريم، فعاليت مشترك داشته باشيم و در اين 5 محور آنقدر كارهای انجام نشده وجود دارد كه وقت كم می آوريم. ديلپاك هم گفت: مهم احترام به اعتقادات يكديگر و كنار گذاشتن پيشداوريها است. اين موضوعات مشترك راه را برای نزديك كردن ديدگاهها هموارتر می كند.