احمدی نژاد و حضور زنان در ورشگاهها
هياهوی تازه ای كه بايد
درجستجوی اهداف پشت آن بود
فريبا داودی مهاجر

نيت آقای احمدی‌نژاد در ارتباط با راه يافتن زنان به استاديوم ورزشی برای خود من شخصا مشخص نيست و اينكه ممكن است ايشان در تاييد بين‌المللی امروز با تمسك به اين موضوع بخواهد افكار عمومی جهان را نسبت به خودش تلطيف كند و طبق روال قبلی صحبت و نظرهای خودش را پس بگيرد، چنانچه در مصاحبه‌های مطبوعاتی اخير هم اظهارنظر قبلی خودش را كه درباره‌ی پول نفت و بردن آن بر سر سفره‌های مردم بوده براحتی پس گرفته است. بعيد به نظر می‌رسد رييس جمهوری كه به گفته‌ی آقای مصباح يزدی با نذر و نياز و دعای مومنين رای آورده است به يكباره با چنين زاويه بازی اظهارنظری خلاف اظهارنظرها و عقايد مومنين جامعه ايران داشته باشد. ايشان بخوبی عقايد همفكران خودشان را، بخصوص درباره مسئله حجاب و مسئله زنان می‌دانند و بعيد است كه در چنين شرايطی كه مسئله‌ی رفتن زنان به ورزشگاهها  در اولويت دولت نيست اين اجازه را صادر كند. من، بهرحال، در نيت ايشان شك دارم و فكر می‌كنم اين نكته هم قابل تامل است و كسانی هم كه اظهارنظر می‌كنند بايد به اين نكته توجه كنند. اما از سوی ديگر اظهارنظرهای عجيب و غريبی راهم در حاشيه اين موضوع می‌شنويم، مثل اظهارنظر آقای محمدتقی رهبر كه می‌گويد، نگاه زن مسلمان به ساق و پای برهنه‌ی مرد شرعا درست نيست. من البته نمی‌دانم چه كسی چنين فتوايی را داده است و بخصوص تلويزيون كه مرتب برنامه‌های فوتبال و كشتی و شنای مردان را پخش می‌كند، چطور تا كنون مرتكب اين اعمال خلاف شرعی شده است! يا زنانی كه به حج می‌روند و در تمام مدت طواف دستها و شانه‌ها و ساق‌های پای مردها را می‌بينند، چطور مرتكب اين عمل خلاف می‌شوند. و يا در اظهارنظر ديگر، ما نظر آقای ابوطالب را می‌بينيم كه می‌گويد، ما چون مشكل فرهنگی داريم، نبايد زنان به استاديوم بروند كه اينهم در واقع پاك‌كردن صورت مسئله است و ايشان بجای اينكه بيايند مسئله را حل بكنند و با مشكل فرهنگی جامعه برخورد بكنند، می‌گويند كه زنان بايد به ورزشگاهها نروند و اين يك خطای خيلی بزرگ است.

طرح  مسئله در واقع يك آدرس عوضی است برای اينكه اذهان بنوعی درگير مسئله‌ای بشود كه واقعا مسئله نيست. يعنی برای جامعه زنان مسئله است، ولی برای خود آنها مسئله نيست. برای ما مثلا گشودن درهايی كه سالها به دليل سنت و عادت غلط به روی زنان بسته مانده، بسيار مهم است. حريم‌هايی كه ورودش برای زنان حرام محسوب می‌شده يا غيرشرعی، مثل پست‌های سياسی، رياست جمهوری، قضاوت كه حتا در افغانستان هم با فقه موجود در آنجا  زن می‌تواند قاضی بشود با راهكارهايی كه فقه دارد، مثل مصلحت و تلفيق. اما اين درها برای زنان ايران بسته است .

بهرحال، چنانچه آقای احمدی‌نژاد بخواهند به بخشی از مطالبات جامعه پاسخ بدهند، مثل مطالباتی كه در حوزه زنان وجود دارد و بعضی از حوزه‌های ديگر، دچار چالش جدی می‌شود با كسانی كه به او رای داده‌اند. آقای مصباح گفته است كه دولت قبلی آمد تا پای رقاصه‌های ارمنستان را در ايران باز كند. (خلاصه شده از مصاحبه با راديو آلمان)