هيچ آمار رسمی و دقيقی در مورد قربانيان خودكشی در ايران وجود
ندارد. آمارهای موجود علاوه بر اينكه متناقض هستند غير واقعی
هم
به نظر میرسند.
در حالی كه آمارهای ارائه شده به سازمان بهداشت جهانی ميزان
خودكشی در ايران را
3
در
۱۰۰
هزار برای زنان و
1
در
۱۰۰هزار
برای مردان نشان میدهد شواهد گوناگون اين آمارها را نزديك به
واقعيت نمیداند.
آمار سازمان مديريت و برنامه ريزی كشور در سال
۱۳۸۲
خودكشی 2486 زن و 1481مرد را نشان میدهد و آمار وزارت بهداشت
از انجام حداقل
۱۳
خودكشی در روز با ميانگين سنی 29 سال خبر میدهد. طبق اين آمار
نسبت خودكشی مردان به زنان 5/2 به يك و گاه 5/4 به يك است.
هر چند كه آمار خودكشی در ايران نسبت به بسياری از كشورها در
رده پايينتری قرار دارد اما مقايسه اين آمار با آمار ثبت شده
سالهای گذشته در ايران رشد قابل توجهی را نشان میدهد.بطوری
كه ارقام از سالی چند صد خودكشی به چند هزار خودكشی رسيدهاند.
به گزارش سينا طبق اطلاعات و آمار وزارت كشور انگيزه خودكشی در
دسته های ناموسی، اختلافات خانوادگی، تحصيل و ازدواج، شكست و
نااميدی فقر و تنگدستی، اختلال حواس، بر ملا شدن حقايق و
اسرار، ترس از مراجعت به خانواده بخصوص در زنان بعد از ازدواج،
استرس ها و فشارهای لحظه ای روحی و روانی، تنهايی، عشق و
تمايلات شديد عاطفی و اعتياد به مواد مخدر مواد توهم زا و
الكل، تقسيمبندی شده كه در اين ميان سهم خودكشی با انگيره
اختلافات خانوادگی بين 32 تا 41 درصد است و بعد از آن شكست و
نااميدی در صدر جدول قرار دارد. از لحاظ جنسيتی، اقدام به
خودكشی مردان 8 برابر زنان است بخصوص مردان مجرد كه افزايش رشد
خود كشی در آنها بيشتر از زنان مجرد است.
در ايران نوجوانان و جوانان از يك طرف و زنان از طرف ديگر دو
قشری هستند كه بيشتر از سايرين دست به خودكشی میزنند. آمارها
نشان میدهد آمار خودكشی و بويژه خودسوزی در استانهای محروم
كشور به ويژه استانهای غربی از قبيل ايلام، كرمانشاه، همدان و
لرستان بيشتر از ساير مناطق كشور است.
خودكشی در
ميان
دانشآموزانی كه بيشتر در مقطع دبيرستان تحصيل میكنند و در
رده سنی
۱۴
تا
۱۷سال
قرار دارند هر روز ديده میشود.
معاون آموزش و پرورش شهر تهران
اطلاع داد كه
٢٨٣ مورد خودكشی در سال بين دانشآموزان مدارس شهر تهران
ثبت شده است.
البته به قول خود اين مقام مسئول،
اين تنها آماری است كه آموزش و پرورش شهر تهران از آن مطلع شده
است.
مشكل برقراری ارتباط با جنس مخالف و تنشهای ناشی از اين نوع
روابط بر نوجوانان كه نتيجه شرايط جامعه نيمهمدرن- نيمهسنتی
ايران است هم از ديگر دغدغههای سنين نوجوانانی است كه گاهی
باعث بروز طغيان میشود.
در سالهای اخير آمار خودكشی در قشر خاصی از جوانان يعنی
دانشجويان هم رشد قابل توجهی داشته است. آمار غير رسمی حاكی از
بالا بودن تعداد خودكشی و گسترش افكار خودكشی در بين دانشجويان
است. با وجود اينكه به نظر میرسد آمار خودكشی در سطح
دانشگاهها به شكل قابل توجهی در حال افزايش است دانشگاهها
از ارائه آمار دقيقی در مورد خودكشی خودداری میكنند و سعی در
پنهان كردن موضوع دارند و از طرح مسئله در رسانهها جلوگيری
میكنند.
شكست تحصيلی، ناتوانی در تامين شهريه دانشگاه و فشارهای عصبی
ناشی از زندگی در محيط خوابگاه از جمله مهمترين عواملی است كه
ميل به خودكشی را در دانشجويان افزايش میدهد.
مشاور استاندار ايلام
نيز می گويد كه
در سال حدود
۴۰۰
مورد خودكشی در استان 580 هزار نفری ايلام اتفاق میافتد كه
سهم زنان از اين تعداد 220 نفر است.
ايلام بيشترين آمار را در زمينه خودسوزی دارد و پس از ايلام در
استانهای كرمانشاه، همدان، لرستان، كهكيلويه و گلستان هم
خودسوزی در سطح گستردهای اتفاق میافتد.
نتايج يك تحقيق نشان میدهد در استان آذربايجان شرقی خودسوزی
پس از حلقآويز كردن
۲۴٪،
خوردن قرص
۳۰٪
و خوردن سم
۲۰٪
با حدود
۱۰
درصد در رده چهارم عوامل خودكشی قرار میگيرد. نتايج يك تحقيق
ديگر در استان كرمانشاه خودسوزی را پس از خوردن قرص و خوردن سم
سومين عامل خودكشی در اين استان نشان میدهد كه در اين ميان
سهم زنان
۶۰٪
است.
|