|
«رضا سيد
حسيني»
نيز
به
هشتاد سالگی رسيد. مردی كه كمتر خنديد و بيشتر انديشيد. با
تدوين و نگارش كتاب "سبك های ادبی جهان" وارد دنيای ادبيات شد.
پس از كودتای 28 مرداد و پشت سرگذاشتن نكبت های آن كودتا كه
هنوز ايران در مرداب آن دست و پا می زند جای خود را در راديو
ايران باز كرد. دشوار بود، اما شدنی. سالهای سياست زدائی از
جامعه و آغاز كار آهسته فرهنگی و بهره گيری از هر امكانی برای
ارتباط داشتن با مردم و رشد آگاهی آنها. سيد حسينی در زمره
كسانی بود كه با اين هدف به راديو ايران راه يافتند. داستان
های شب كه در دوران خود پرشنونده ترين برنامه های 10 شب به بعد
راديو بود جولانگاه نوينی بود برای امثال رضا سيد حسينی. كم
حرف و عبوس اما پركار و مصمم. با انقلاب از ايران جا كن نشد.
بسياری از نويسندگان و تهيه كنندگان برنامه های استوديوی پربار
شماره 14 راديو ايران رفتند اما او ماند. ماند و اكنون به 80
سالگی رسيده است. ماند و ادامه داد. از جمله مجموعه شش جلدی
"فرهنگ آثار" را كه اكنون به پايان رسيده و انتشار را انتظار
می كشد. در سالهای اخير، هرگاه بزرگی از خاندان ادبيات و هنر
ايران را بدرقه كرده اند، رضا سيد حسينی عصا زنان چند گامی در
كنار بدرقه كنندگان راه پيموده است. تا آنجا كه توانسته و نفس
ياری اش كرده است. و هرگاه رانوها ياری اش نكرده اند، بر سر
سنگی و يا سكوئی نشسته و چانه را به عصائی كه آن را ميان دو پا
ستون كرده تكيه داده و جمعيت و آن را كه بدرقه اش می كنند
نظاره كرده است. قراراست هشتاد سالگی اش را در خانه هنرمندان
برگزار كنند. نه بزرگداشتش را، كه بزرگ است و نيازی به آن
نيست، بلكه شناخت قدرش را چشم در چشم او. در حيات او.
5 بعد از ظهر 5
شنبه 28 ارديبهشت
. لعنت بر كودتا كه هر بيست و هشتی آن را تداعی می كند.
همان را كه رضاسيد حسينی نيز چوبش را خورد. نه چوب، كه شلاقش
را. |
