آزمون دشوار رهبری جنبش اعتراضی
برای احزاب و سازمان های سياسی فرانسه

همزمان با مصاحبه ای كه راديو صدای آلمان با خانم مرمركبير درفرانسه و پيرامون حوادث اعتراضی اين كشور انجام داد،(اين مصاحبه را درهمين شماره پيك نت می خوانيد) گزارش هائی درباره گسترش نا امنی ها در پاريس به پيك نت رسيده است كه جمع بندی آن چنين است:

وقايع اعتراضی اخير فرانسه چنان فضائی از نا امنی را در پاريس بوجود آورده كه می توان پذيرفت دست هائی از داخل دولت نه تنها در تشويق، بلكه در دامن زدن به آن دركار است. دزدی توام با خشونت از مغازه ها در طول روز نوعی وحشت از شورش توام با غارت را در جامعه موجب شده است. حتی اگر خود دولت نيز دراين امر دست نداشته باشد، رفتار پليس به گونه ايست كه مشوق اين نا امنی است تا زمينه عمليات گسترده پليس با بهانه برقراری امنيت فراهم شده و جامعه فرانسه آن را بپذيرد.

جوانان و حتی نوجوانانی كه وارد عمليات خشونت آميز و سرقت و تهاجم شده اند الزاما از اراذل و اوباش نيستند، بلكه در فضای اعتراضی غير هدايت شده و فاقد رهبری منسجم انجام چنين حركاتی برايشان هيجان انگيز شده و جسارت پيدا كرده اند. حتی شايد برايشان نوعی سرگرمی هم تلقی شود اما سرانجام اين بازی وحشتناك و خطرناك خواهد بود و ابتكار عمل را پليس و نيروهای دست راستی تر در دولت فرانسه بدست خواهد گرفت! ما در منطقه ای كه دانشگاه سوربون در آن واقع است در روزهای اخير شاهد انواع روش های خشونت آميز توسط نوجوانان و جوانان بوديم واين منطقه در متن اعتراضات قرار دارد. اين تصور كه جوانان خارجی دست به عمليات خشونت آميز و سرقت می زنند يك تبليغات و يا تلقی غلط است. تيم ها و افراد منفردی كه دست به خشونت می زنند صد در صد فرانسوی هستند. برخی از آنها آنقدر جوان اند كه هنوز پشت لبشان هم سبز نشده است. فرستنده های تلويزيونی فرانسه اكنون روی همين نا امنی متمركز شده اند و تبليغات سنگينی را عليه اعتراضات و تظاهرات سازمان داده اند. احتمالا سنديكاها و احزاب سياسی فرانسه سريعا جهت گيری جديد دولت و رسانه های وابسته به آن را حدس زده اند و هوشيارانه ديدارهائی را برای سازمان دادن و رهبری اعتراضات آغاز كرده اند، تا جنبش اعتراضی از مسير خود منحرف نشده و پليس به بهانه حفظ امنيت عمومی سركوب و خشونت را به بهانه برقرار امنيت آغاز نكند. اين شايد دشوار ترين مرحله جنبش اعتراضی 10 روز گذشته فرانسه باشد كه اگر سازمان ها و سنديكاهای سياسی قادر نشوند كنترل و هدايت جنبش را دراختيار بگيرند، پليس و نيروهای امنيتی ابتكار عمل را بدست گرفته و شرايط جديد پليسی بر كشور حاكم خواهد شد.