|
اصل 74 متمم قانون اساسی مقررمی دارد که هيچ محکمه ای ممکن
نيست منعقد گردد مگربه حکم قانون. پس وقتی که قانون اساسی
تشکيل محکمه ای را ممکن نمی داند مگربه حکم قانون به طريق اولی
ممکن نيست محکمه ای تشکيل شود که مغايربا قانون اساسی باشد.
حال ببينيم جلسه امروز مرکب ازچه کسانی است؟ من اسامی همه
آقايان حاضردراين جلسه را مشخصا قيد می کنم که ازلحاظ ثبت
درپرونده معلوم باشد که حتی يک تماشاچی دراين جلسه نيست.
متهمين آقايان (مسعود بطحائی- احمد صبوری- ناصرکاخسار-
ناصررحيم خانی- عبدالله فاضلی- هاشم سگوند- هدايت الله سلطان
زاده- عبدالرضا نواب بوشهری- بهرام شالگونی- داود صلحدوست-
سلامت رنجبر- محمد رضا شالگونی- ابراهيم انزابی نژاد- محمد
معزز- ناصرجعفری- فرشيد جمالی- فراد اشرفی و شکرالله پاک نژاد-
بعلاوه- آقای رئيس دادگاه- آقايان قضاوت- آقای دادستان- آقای
منشی و آقايان درجه داران و سربازان. خواهش می کنم اگرصورت
جلسه ای هست که محکمه تصميم برغيرعلنی بودن خود گرفته است، هم
اکنون قرائت شود تا درصورت جلسه تشکيل دادگاه قيد شود...
بنابراين وقتی اصل 76 متمم قانون اساسی اجرا نشود و حقی که
قانون اساسی اعطا نموده رعايت نگردد و جلسه ای بدون
حضورتماشاچی تشکيل شود بنا به صراحت اصل 76 متمم قانون اساسی
چنين جلسه ای محکمه نيست و اين که من دراظهاراتم گفتم "جلسه" و
نگفتم "دادگاه" يا محکمه برای تبعيت ازاصل 74و76 قانون اساسی
است.
واضعين قانون اساسی برای اين که درتفصيرات سياسی، دولت ها
نتوانند روی اقدامات غيرقانونی خود سرپوش گذاشته و روشنفکران
را بدون اطلاع مردم دسته دسته بدون سروصدا دردادگاههای دربسته
محاکمه و محکوم نمايند، درقانون اساسی و متمم آن تاکيد خاص
کرده است.
برای من و همه مردم آزادی خواه ايران و جهان که می دانند چگونه
قانون اساسی درصورت لزوم سوء تعبيرمی شود روشن است که اصولا
حکومت ايران معتقد است که درايران هيچ کس به
اتهام سياسی نه بازداشت می
شود و نه محاکمه می گردد. من و صدها جوان ديگرنظيرکسانی که
دراين جلسه دررديف متهمين نشسته اند و مسلما ازنظرآزادی خواهان
جهان باعث افتخارملت ما هستند، به نظراين دستگاهها جانيانی
هستيم که به مجازات های جنائی محکوم می شويم.
اين همه ظلم و ستم، اين همه شکنجه و آزارها که درمورد تمام
افراد اين پرونده انجام شده، به طرز تفکرو انديشه انسانی
سرچشمه می گيرد.
من اعلام می کنم که اگر تقصيری متوجه من باشد آن تقصيرسياسی
است و بايد محاکمه با حضورهيات منصفه صورت به گيرد. ولی محاکم
نظامی اساسا معتقدند که دراين مملکت
هيچ کس به اتهام سياسی دستگير و محاکمه نمی شود.
بايد بگويم که قانون مجازات مقدمين عليه امنيت و استقلال مملکت
که مورد استفاده مراجع نظامی است در 22 خرداد 1310 يعنی 39 سال
قبل تصويب شده است. اولين دسته کمونيست های ايران درسال 1316
مشهوربه گروه 53 نفربه موجب همين قانون مقدمين برضد امنيت کشور
مصوب 22 خرداد 1310 محاکمه و محکوم شدند، ولی نه درمحکمه نظامی
بلکه در محکمه جنائی عدليه. حالا از
آن تاريخ 33 سال می گذرد و ما را به همان اتهام و بر
طبق همان قانون به محاکمه کشانده اند ولی درزيربرق سرنيزه
مامورين نظامی دردادگاه نظامی- اين است نتيجه و مفهوم پيشرفت
مملکت درظرف 33 سال درصيانت حقوق انسانی- دنيا بايد بداند که
ما درچه شرائط وحشتناکی زندگی می کنيم که قوه قضائيه مملکت
زيرسرنيزه خرد شده است و همه زندگی مردم بوسيله
ارتش و قوه مسلح حل و فصل می
شود و جزدعاوی مربوط به سفته و تعديل مال الاجاره و اتهامات
مربوط به کلاه برداری و چک بلامحل، عدليه به کاری اشتغال
ندارد.
مايه اصلی مشروطيت عدالت است و مردم فکرکردند که با
استقرارمشروطيت و با تفکيک قوای سه گانه: مقننه، قضائيه، و
مجريه ازسيستم حکومت که هميشه "جلاد" ازعناصراوليه آن بود
رهائی خواهند يافت و ديگرهيچ خونخواری نخواهد توانست با اراده
شخصی دستورمجازات متهمی را صادرکند.
اکنون محاکمه اين جانبان دراين جا به معنی پايمال کردن قوه
قضائيه و برهم زدن اصل تفکيک قوای ثلاثه است و اين اقدامات
مجازات دارد. درست است که شما پوزخند خواهيد زد که چه کسی جرات
مجازات ما را دارد؟ درست است که شما پيش خود خواهيد گفت:
"اين، حکومت است که خودش می خواهد چنين بکنيم." اما وظيفه من
گفتن حقايق است تا مردم دنيا بدانند درايران که اين همه صحبت
ازحقوق بشر و قانون می شود چه می گذرد.
اخرين دفاع
رياست محترم دادگاه، دادرسان محترم، مامورين سازمان امنيت
درسال گذشته عده زيادی ازداشجويان و آزادی خواهان ايران را به
اتهام اقدام عليه کشورتوقيف کرده و پس از شکنجه های وحشتناک
قرون وسطائی با پرونده های ساختگی به دادگاه های نظامی اداره
دادرسی ارتش فرستادند. شماره کسانی که دردی و بهمن ماه سال
گذشته به اتهام هم دردی با مردم فلسطين يا همکاری با افراد
گروه فلسطين توقيف شدند، ازصد نفربيشتربوده که عده ای ازآنان
پس ازمحاکمه محکوم و پس ازانقضای مدت محکوميت آزاد شده يا به
سربازخانه ها اعزام گرديدند و بقيه يعنی بيش ازچهل
نفرديگردرزندانهای ساواک بس می برند. بيشترافرادی که دراين
دادگاه محاکمه می شوند هيچ گناهی جزهم دردی با مردم فلسطين
ندارند. البته سايردوستان درمورد مسئله فلسطين و علل عزيمت ما
برای پيوستن به نهضت خلق فلسطين به تفضيل صحبت کرده و می کنند
ولی من به طورخلاصه می گويم که برخلاف ادعای مکرر دستگاه حاکمه
ايران مبنی برطرفداری ازحقوق آوارگان فلسطين و عليرغم تبليغات
خود دولت درمورد کمک به آنان و گفتارهای مقامات دولتی درراديو
و تلويزيون و نيزمقالات متعدد مقامات رسمی درباره طرفداری دولت
ايران ازدعاوی خلق فلسطين، دراين دادگاه عده ای ازآزادی خواهان
ايران تنها به دليل هم دردی با مردم فلسطين محاکمه می شوند.
پس از انقلاب مشروطه و دراثرکوشش ها و جان بازی های مردم به
رهبری مردانی نظيرستارخان و باقرخان و حيدرعمواغلی، بالاخره
مشروطه خواهان پيروزشدند. ولی به علت توطئه های استعمارخارجی و
ارتجاع داخلی پيروزی مشروطه مدت کوتاهی بيش طول نکشيد. همان
دوله ها و سلطنه ها، همان اشراف و فئودال ها تحت عنوان مشروطه
بردوش مردم سوارشدند و مقاومت مردم نيزبه صورت جنبش های ديگری
نظيرقيام خيابانی درآذربايجان قيام کلنل محمد تقی خان پسيان در
خراسان و مهم ترازهمه قيام ميرزا کوچک خان درگيلان بروزکرد.
استعمارانگلستان که خود را با جريانات انقلابی پرقدرتی روبرومی
ديد دست به کارشد، تاسيس حکومت انقلاب بلشويکی درروسيه که
درهمسايگی ايران قرارداشت و به صورت پايگاه بزرگ انقلاب جهانی
درآمده بود نيزمزيد برعلت شد و دست نشاندگان داخلی
استعمارانگلستان را به حرکت درآورده و لزوم ايجاد يک ديکتاتوری
سياه که هرگونه صدای آزادی خواهی و استقلال طلبی را خفه کرده و
امنيت لازم را برای استعمارگران انگليسی و نفت خواران مربوطه
به وجود آورده و درعين حال حائلی بين انقلاب روسيه و سرزمين
مستعمره هندوستان باشد، بالاخره منجربه کودتای سوم اسفند 1299
و سپس روی کارآمدن رژيم ديکتاتوری بيست ساله شد. ماجراهای نفتی
دوره بيست ساله و سايرامتيازات استعماری آن دوره مشهورترازآن
است که احتياجی به تشريح داشته باشد. افتضاح سوم شهريور 1320
نيزبه همين ترتيب، کوشش نيروهای مترقی دردهه 1320- 30 و
مبارزات ضد استعماری مردم ايران منجربه تشکيل حکومت ملی
دکترمصدق شد. مبارزات ملت ما در دوره حکومت دکترمصدق با
استعمارانگلستان و مانورهای امپرياليسم امريکا به عنوان ميراث
خواراستعمار و بالاخره کودتای ضد ملی 28 مرداد که به کمک
دلارهای آمريکائی و ساست مداران انگليسی و دست نشاندگان ايرانی
آنان انجام گرفت راه را برای ورود آمريکا به صحنه سياست ايران
به عنوان يک عامل تعيين کننده بازکرد. بعد از28 مرداد 1332
زنجيرهای گران استعماربردست و پای ملت ما هرروزبيشترو
بيشترپيچيده شد. قراردادهای نفت با کنسرسيوم، ورود درپيمان
استعماری بغداد که بعد به سنتو تغييرنام داد، قراردادهای
اقتصادی و سياسی و استعماری متعدد با آمريکا و انگلستان،
کاپيتولاسيون جديد و قراردادهائی نظيرآن، روزبه روزميهن ما را
درجهت وابستگی هر چه بيشتربه غرب به خصوص به آمريکا پيش برد.
ولی ازنظرامپرياليست ها هنوزکافی نبود. مصلحت آنان حکم می کرد
که ازنظرسياسی ايران به به يک قبرستان و با به اصطلاح خودشان
به يک "جزيره آرامش" تبديل شده و ازنظراقتصادی وابستگی آن به
حد کافی رسيده و خطرگسستن زنجيرهای استعمار برای مدتی طولانی
ازبين برود.
ما برای مبارزه با پليدترين پديده تاريخ بشری يعنی امپرياليسم
آمريکا و سگ زنجيری آن اسرائيل، به فلسطين می رفتيم و من شخصا
می پذيرم که هدفم کسب تجربه بود تا در زمان مقتضی "با آمادگی
کامل رزمی» که ساواک درگزارش عملی خود به دادرسی ارتش اين همه
درمورد آن تاکيد کرده است به ايران برگردم... ساواک ما را به
جرم عملی که خود احتمال می دهد ممکن بوده درچند سال بعد
درايران صورت بگيرد محاکمه می کند و درواقع ما به جرم داشتن
فکر و عقيده محاکمه می شويم و اين محاکمه هم طبق اعلاميه حقوق
بشرو هم طبق قانون اساسی ايران عملی است غيرقانونی.
آزادی، اين کلمه زيبا و دوست داشتنی را هيچ کس نمی تواند
فراموش کند، آزادی انسان ازقيد گرسنگی، جهل، دغدغه، هراس، بی
عدالتی، زور و استبداد.
برای اينکه بدانيد با آزادی خواهان ايران چگونه رفتارميشود،
برای اين که ارزش بازجوئی هائی که به آنها استناد می شود معلوم
گردد بايد قسمتی از شکنجه هائی که درمورد شخص من انجام شده شرح
دهم:
پس ازدستگيری درتاريخ 18 دی ماه 1348 فورا مرا به سازمان امنيت
خرمشهر بردند. درآنجا سه نفربازجو به ضرب مشت و لگد مرا لخت
کرده و به اصطلاح بازديد بدنی کردند. ازساعت 8 بعد ازظهرتا يک
بعد از نيمه شب بازجوئی توام با مشت و لگد ادامه يافت. فردای
آن روز مرا به زندان شهربانی آبادان منتقل کرده و دريکی
ازمستراح های آن زندان محبوس کردند. يک هفته دراين مستراح تنها
با يک پتوی سربازی، بدون لباس و روزانه تنها با يک وعده غذا
گذراندم. روزهشتم با دستهای بسته دريک لندورسازمان امنيت به
تهران درزندان اوين منتقل شدم. دربدو ورود به زندان اوين
بازجوئی همراه با شکنجه شروع شد. بدين ترتيب که دو نفر به نام
های رضا عطارپور معروف به
دکترحسين زاده و بيگلری
مشهوربه مهندس يوسيفی با چک و مشت و لگد به جان من افتاده و
مرتب يک ساعت متوالی مرا زدند. بعد مرا پشت ميزنشانده و از من
خواستند بنويسم کمونيست هستم و بکارجاسوسی اشتغال داشته ام و
چون من امتناع کردم به دستوررضا عطارپوردونفردرجه دارآمده و
مرا روی زمين خوابانيدند و با شلاق سيمی سياه رنگی به جان من
افتادند و به اتفاق بيگلری بيش ازسه ساعت متوالی با شلاق و مشت
و لگد مرا زدند و به ترتيب نوبت عوض کرده و رفع خستگی می
نمودند. درجريان زدن شلاق من دوباره بی هوش شدم، تمام بدنم
کبود شده و خون ازپشت من براه افتاده بود. بازجوئی روزاول به
همين جا خاتمه يافت و روزدوم عينا تکرارشد. به اضافه اين که
چند باربه من دست بند قپانی زده، مرا روی چهارپايه قرارداده، و
وادارکردند يک پايم را درهوا نگهدارم و هرچند دقيقه يک بار با
لگد چهارپايه را از زيرپای من پرت کرده و مرا روی زمين می
انداختند. روزسوم دراثرکشيده های محکمی که عطارپوربه گوش من
نواخت خون ازگوش من براه افتاد که منجربه پاره شدن پرده گوش چپ
من شده است. گوش چپ من بکلی قوه شنوائی خود را ازدست داده است.
می توانيد معاينه کنيد. همان روزسوم تقريبا ده بعد ازظهرمرا با
چشم بسته ازسلول انفرادی زندان وحشتناک اوين بيرون کشيده و به
داخل باغ زندان بردند. درحاليکه چشم هايم هم چنان بسته بود،
مرا به جلو می راندند. صدای عطارپور و بيگلری را شنيدم که پچ
پچ کردند و گاهی می شنيدم که درباره من حرف می زدند.
قارقارکلاغ ها و سرمای دی ماه، درد زخم شلاق های و گوش چپ و
صدای منحوس عطارپور و بيگلری جلادان ساواک که مرتبا همديگررا
دکترو مهندس صدا می زدند سخت آزاد دهنده بود. مرا به درخت
بستند صدای پای عده ای همراه با دستورهای خشکی که صادرمی شد،
روشن می کرد که جوخه اعدام صدا زده اند. عطارپور رای دادگاه
مرا می خواند که شکرالله پاک نژاد به جرم سوء قصد به جان
اعليحضرت همايونی و ارتباط با دولت خارجی به اتفاق آراء محکوم
به اعدام شده است. بعد دستورداد که جوخه آماده باشد و مرتبا
يادآوری می کرد که تو درکنارمرزعراق دستگيرشده ای و کسی
ازتوقيف تو اطلاعی ندارد. همه فکر می کنند تو به عراق رفته ای
و هيچ کس ازاعدام تو اطلاعی نخواهد داشت. پس از چند لحظه پچ
پچ، عطارپورفرياد زد: اين چه وضعی است؟ چرا دستورصادرمی کنند و
بعد لغو می کنند؟ مگرمسخره بازی است؟ با صدای بلند قدری دشنام
به من داد مرا از درخت بازکرده دوباره به سلول انفرادی
برگرداندند. تمام اين صحنه سازی ها برای اين بود که من
اعترافاتی مطابق ميل آنها بکنم، درجريان بازجوئی های بعدی ناخن
سبابه دست چپ و ناخن انگشت کوچک دست راست مرا کشيدند. بارها با
فنون کاراته با پا و دست مرا به زمين انداختند. دشنام هائی که
جلادان درتمام مدت بازجوئی به من می دادند تنها لايق خود و
اربابانشان بود و من ازتکرارآن ها شرم دارم. سه بارو هربا 48
ساعت بمن بی خوابی دادند. ازشکنجه های گرسنگی طولانی و ازدياد
نورکه بارها انجام شد سخنی نمی گويم. شکنجه 18 روزادامه يافت.
آقای رئيس دادگاه! يکی ازدلايل ديرفرستادن ما به دادگاه اين
است که بايد آثارشکنجه ازبين برود. قراربازداشت مرا پس از21
روزبه رويت من رساندند، آن هم پس ازشلاق و مشت و لگد فراوان.
چون قصد اعتراض داشتم و آنها می خواستند من حتی بدون ذکرقراررا
امضاء کنم و بلاخره هم به ضرب شلاق مرا مجبور کردند بدون
اعتراض قرار را امضاء کنم. شرح شکنجه ها برای اين است که
رفتارغير قانونی مامورين سازمان امنيت و اصولا آتمسفری که
پرونده اين گروه درآن تشکيل شده روشن گردد. تا ارزش واقعی
بازجوئی هائی که به آنها استناد می گردد معلوم باشد. آقای رئيس
دادگاه من تنها کسی نيستم که شکنجه شده ام. تمام متهمين که
دراين جا حضور دارند شکنجه شده اند. دربين 18 نفرمتهمين
حاضرحتی يک نفرهم نيست که شکنجه نشده باشد. برای مثال، پرونده
خون ريزی مغزی ناصرکاخساز شهرت زيادی کسب کرده است. خود وی
حاضراست و جريان شکنجه ها را تشريح می کند. تمام افراد وابسته
به گروه فلسطين بدون استثناء شکنجه شده اند. مهندس
حس نيک داودی دراثرشدت ضربات
وارده درزندان کشته شده است. جريان کشته شدن وی برملا شده است.
جلادان ساواک وقتی می بينند که مهندس حسن نيک داودی دراثرشکنجه
های مداوم رو به مرگ دارد، فورا او را اززندان قزل قلعه به
زندان قصرانتقال می دهند تا وانمود کنند که دراثرشکنجه نمرده
است. پس ازانتقال به زندان قصر چون حال وی وخيم بوده به
بيمارستان شهربانی منتقل می شود. ولی معالجات موثر واقع نشده و
مهندس جوان می ميرد. علت مرگ وی ضربات وارده به گردن و صدمه
ديدن نخاع تشخيص داده شده. تمام پزشکان معالح وی تصديق کرده
اند که مرگ نيک داودی دراثرشکنجه
در قزل قلعه صورت
گرفته است. جرم نيک داودی خواندن کتاب بوده است. تنها نيک
داودی و وابستگان به اين پرونده نيستند که دراثرشکنجه های
مامورين ساواک کشته شده يا درحال مرگ اند.
آيت الله سعيدی هم درسلول
انفرادی قزل قلعه دراثرشکنجه کشته شده. جلادان ساواک حتی فرصت
انتقال او را به زندان قصرنظيرنيک داودی پيدا نکردند.
اشرف السادات خراسانی نيزدر
اثرشکنجه های مداوم به حال مرگ به زندان قصرمنتقل شده و چندی
پيش روی برانکار از بيمارستان زندان قصربه يکی ازبيمارستان های
خصوصی منتقل و به اصطلاح آزاد شده است تا او هم در زندان
نميرد. درحقيقت ساواک مرده او را آزاد کرده است. چه به تصديق
رئيس بهداری زندان قصراميدی به ادامه حيات او وجود نداد. آقای
رئيس دادگاه آقايان قضات انجام چنين شکنجه های درعصرفضا و
قمرمصنوعی باعث خجالت نيست؟ شما آقايان رئيس و قضات و دادستان
دادگاه ما را به جرم گفتن حقايق محکوم خواهيد کرد. محکوميت ما
چيزی ازتلخی حقايقی که گفته شد و خود شما هم در باطن قطعا آنها
را قبول داريد نخواهد کاست. ما نه اولين هستيم که به جرم
مبارزه با امپرياليسم و آزادی خواهی دردادگاهای ارتش ايران
محاکمه ومحکوم می شويم نه آخرين آنها. ارتشی که شما درجه های
افسری اش را به دوش داريد وسيله سرکوبی آزادی خواهان و روشن
فکران ايران بوده و به عنوان چماق استعماربرعليه مردم ايران به
کاررفته است. اين ارتش همان ارتش قزاق است که به فرمان محمد
علی شاه به رهبری لياخوف و شاپشال روسی مجلس را به توپ بست و
مشروطه خواهان را تارو مارکرد. همان ارتش است که درمحکمه باغ
شاه افرادی نظيرملک المتکلمين و صوراسرافيل و دهها آزادی خواه
ديگررا محاکمه و اعدام کرد، همان ارتش است که به دستورانگليسی
ها درسال 1299 کودتای سوم اسفند را براه انداخت و ديکتاتوری
بيست ساله را برقرارکرد، همان ارتش است که قيام های ضد
استعماری خيابانی، کلنل محمد تقی خان و ميرزا کوچک خان را
سرکوب نموده، همان ارتش است که افتضاح شهريور1320 را به
بارآورد، همان ارتش است که پس ازجنگ دوم قتل عام های آذربايجان
و کردستان را انجام داد، همان ارتش است که قيام ملی 30 تير1331
را به خون کشيد، کودتای ضد ملی 28 مرداد را انجام داد و حکومت
ملی دکترمصدق را ساقط کرد، همان ارتش است که هميشه ميتينگ ها و
تظاهرات و اجتماعات مسالمت آميزدانشجويان را به خون کشيده است.
ياد روز16 آذر1332، ياد قندچی، بزرگ نيا و شريعت رضوی شهدای
دانشکده فنی و نيزياد روز اول بهمن 1340، هيچ گاه ازخاطره ها
نخواهد رفت.
اين همان ارتشی است که روز15 خرداد 1342 هزاران نفرازمردم بی
گناه را در شهر های تهران، شيراز، قم، تبريز، مشهد و
ديگرشهرهای ايران کشت. حضرت آيت الله خمينی پيشوای شيعيان جهان
و ديگرعلمای بزرگ شيعه را پس ازمدت ها حبس و اعمال فشارآواره و
تبعيد کرد. همان ارتش است که حافظ پيمان استعماری سنتو و دهها
پيمان استعماری ديگراست. همان ارتش است که دکترمصدق رهبرنهضت
ملی ايران را بيش از 12 سال درزمان رضا شاه و بيش از14 سال پس
ازکودتای 28 مرداد زندانی کرد و پس ازمرگ وی درزندان حتی
ازتشييح جنازه او هم جلوگيری بعمل آورد. همان ارتش است که
خسروروزبه مظهرجنبش انقلابی ايران را تيرباران کرد... خون
وارطان ها، سيامک ها، مبشری ها، فاطمی ها، کريم پورها، بخارائی
ها، آيت اله سعيدی ها، نيک داودی ها و هزاران شهيد ديگربه
دستورامپرياليست ها و به حکم همين دادگاه های ارتش ريخته شده
است. ارتش ايران به وسيله مستشاران آمريکائی و انگليسی و
اسرائيلی اداره می شود. افسران زبده ارتش دوره های تعليمات
عاليه خود را درپايگاه های نظامی آمريکا و انگليس می گذرانند.
دستگاه ساواک و ضد اطلاعات ارتش کلا به وسيله مستشاران
آمريکائی اداره می شود. چنين ارتشی جزدرهم کوبيدن قيام های
آزادی خواهانه و استقلال طلبانه مردم، جزبه خون کشيدن هرگونه
جنبش که هدف آن آزادی ايران ازيوغ امپرياليسم باشد، جزبازداشت،
حبس، شکنجه، محاکمه و محکوم کردن آزاديخواهان ايران رسالتی
ندارد. درچنين اوضاعی که دستگاه ساواک و رژيم ديکتاتوری فردی،
ابتدائی ترين آزادی های مردم را ازبين برده و هيچ گونه خبری
ازقانون و حقوق بشرنيست، مردم ايران برای حفظ حقوق خود هيچ
راهی جزتوسل به زورندارند. اعلاميه جهانی حقوق بشرنيزصراحتا به
انسان ها حق داده است درمورد حکومت هائی که ازتامين امنيت روحی
و جسمی و فضائل انسانی افراد جامعه خودداری می کنند، شک و
ترديد بخود راه نداده و اقدام به ايجاد نظمی بکنند که حيثيت و
مقام انسانی افراد جامعه را تامين کند. تاريخ، اين واقعيت را
به هزارصورت ثابت کرده است که عدالت و حق هميشه به زور گرفته
شده است. اصولا حق گرفتنی است نه دادنی. يا ظالم بايد ظلم نکند
و يا مظلوم تحمل ظلم را ننمايد. شق
ثالثی وجود ندارد. ظالم هيچ وقت به ميل خود دست ازاعمال
ظلم برنمی دارد، بلکه هميشه مظلوم است که سرانجام ازقبول ظلم
سربازمی زند. رژيم ديکتاتوری ايران می خواهد با روش های تفتيش
عقايد قرون وسطائی و سلب هرگونه آزادی، ميهن ما را به صورت يک
قبرستان درآورد و درعين حال آرامش ناشی ازرعب و وحشت را به
عنوان آرامش ناشی ازامينت و رفاه معرفی کند. ولی غافل ازاين
است که هيچ گاه به هدف خود نخواهد رسيد. عليرغم اين همه فشارو
روش های غيرانسانی، عليرغم رفتاروحشيانه مامورين ساواک، عليرغم
رژيم ترورو اختناق، عليرغم کوشش های دستگاه جباربرای ازبين
بردن هرگونه صدای آزادی خواهی، مبارزه مردم ايران برای کسب
آزادی، برای گسستن زنجيرهای بردگی، برای قطع دست امپرياليست
های غربی و دست نشاندگان ايرانی آنان ادامه دارد و اين مبارزه
تا پيروزی نهائی ادامه خواهد يافت.
ديماه 1349، شکرالله پاکنژاد |
