پنجشنبه گذشته نخستين سالگرد خاموشی شاعرجنوب ايران "منوچهر آتشی» بود. اين سالگرد را بوشهری ها در کنار آرامگاه او در بوشهر برگزار کردند. جعفر حميدی استاد دانشگاه تهران که خود را به اين مراسم رسانده بود، در سخنرانی خويش از ماندگاری و اثرگذاری شعر آتشی گفت.

پس از شعر خوانی، مديا کاشيگر مترجم و هنرمند ايران، ضمن تجليل از آتشی گفت که منوچهر آتشی شاعری فطری بود كه با بكار بردن واژگانی بكر باعث شد تا قدرت آفرينش متن در كشور همچنان پابرجا بماند.

 آتشی متولد ۱۳۱۰شمسی در روستای دهرود شهرستان دشتستان استان بوشهر بود و تحصيلات ابتدايی و دوره اول متوسطه را در بوشهر و حومه گذراند و دوره دانشسرای مقدماتی را در شيراز طی كرد. در سال ‪ ۱۳۳۳ معلم شد. در سال ‪ ۱۳۳۹به دانشسرای عالی تهران راه يافت و در رشته زبان انگليسی و تعليم و تربيت موفق به اخذ ليسانس شد و در پايان سال‌های دبيری خود به راديو و تلويزيون منتقل شد. در سال ‪ ۱۳۵۹پس از بازنشستگی، از تهران به بوشهر بازگشت.

وصف گل سوری، آواز خاك، ديدار درفلق، خليج و خزر، گندم و گيلاس، زيباتر از شكل قديم جهان، چه تلخ است اين سيب، اتفاق آخر، حادثه در بامداد و ترجمه دهها اثر ادبی جهان از جمله آثار منوچهر آتشی است.

در نخستين سالگرد در گذشت منوچهر آتشی صدا و سيما با پخش مطلبی در باره آتشی از وی تجليل بعمل آورد و در همين ارتباط  دو خبرگزاری داخلی، ايرنا و ايسنا مطالبی منتشر کردند.

منوچهر آتشی در زادگاهش بوشهر و در کنار شيخ حسين چاهکوتاهی در محلی که زير نظر سازمان ايران گردی و جهانگردی است بخاک سپرده شده است.