|
خبرگزاری روزنامه انتخاب متن مقاله ای را به قلم يكی از
روحانيون حوزه علميه قم، با نام اختصاری "م.ع" منتشر كرده است.
اين مقاله كه در ارتباط با انتشار نامه آتش بس آيت الله خمينی
و در دفاع از هاشمی رفسنجانی منتشر شده، نه از آن جهت كه در
ستايش از هاشمی رفسنجانی سنگ تمام گذاشته، بلكه از آن جهت كه
به يكی از مهم ترين چالش های كنونی درحاكميت جمهوری اسلامی
اشاره می كند اهميت دارد. اين چالش كه حوادث آينده ايران به
نوعی بدان وابسته است، چالش ميان روحانيون و دولت نظامی و يا
"فرماندهان سپاه" است. اهميت مقاله در همين نكته محوری نهفته و
اينكه در حوزه علميه قم نيز چنين تحليل و برداشتی از روند
حوادث وجود دارد. همين نكات را از آن مقاله استخراج كرده ايم
كه می خوانيد.
... خوب است افرادی كه از حزب و
تفكر خاصی به نام جمعيت
ايثارگران (احمدی نژاد عضو
شورای رهبری اين جمعيت يا حزب پادگانی است)
مديريت ها كلان به عهده گرفته اند بدين سوالات پاسخ
دهند كه:
1-
نظر آنها در مورد مديريت روحانيت چيست؟
2-
در شورای مركزی اين حزب چند روحانی وجود دارد؟
3-
چرا و با كدام دلايل شرعی ايشان مديريت روحانيت را بر نمی
تابند
4-
پيشينه ی رئيس جمهور منتخب در تعامل با روحانيت چگونه بوده
است؟
5-
آيا مبنای اعتقادی اين حزب اسلام
بدون روحانيت است؟ اگر نيست اين همه همسويی چگونه به
جود آمده است؟
بنابراين تخريب آقای هاشمی بر اساس مبنايی صورت می گيرد كه
قايل به حذف روحانيت
ازمسئوليت های اجرايی و بلكه مراكز كلان تصميم گيری است. اما
چنين نخواهد شد چرا كه با روشن شدن
نيمه های پنهان مديران تازه به
دوران رسيده, صف طويلی از معتقدان
اسلام با
روحانيت
را در مقابل خود مشاهده خواهند كرد
و آن روز است كه بايد صحنه را
ترك گويند.
آيا طرح و تكرار اين مسائل(انتقاد از انتشار نامه توسط هاشمی
رفسنجاني) در مسافرت
های شهرستانی
رئيس جمهور,
خود يك نوع تلخ كردن كام مردم نيست؟ به نظر می رسد يك سری
افراد و تشكل هايی پشت اين ماجرای
تلخ سنگر گرفتند
كه هيچ اعتقادی به حوزه و روحانيت ندارند.
همواره اصرار بر (اسلام و
انقلاب منهای روحانيت) می كنند, متاسفانه اين چنين آقای رئيس
جمهور را
ناخواسته به سمت و سوی اين امور سوق می دهند. ين نوع برخوردها,
قبل
از هر چيز مثل معروف (با دم شير بازی
كردن) را در ذهن هر انسان منصفی تداعی می كند.
قاطبه ی روحانيت و حوزه
های علميه, بخصوص
مراجع معظم تقليد امروز هاشمی را نماينده ی فرزانه و هميشه
فروزان خويش در
عرصه های سياسی و اجرايی كشور و جهان می دانند و به اين حقيقت
افتخار می كنند. يقين دارم اگر در مسافرت
اخير خود به شهر قم, دقت و
تامل بكنيد به
اين حقيقت انكار ناپذير بيش از پيش واقف خواهيد شد.
م.ع
حوزه ی علميه ی قم |
