|
مصطفی پورمحمدی روز گذشته بمناسبت سالگشت 16 آذر در مسجد
دانشگاه تهران سخنرانی کرد. سخنان وی درباره 16 آذر نوعی
تبليغ نگاه حکومت کنونی به آن واقعه بود و انتشار يا عدم
انتشار آن يکسان است. اما وی در جريان اين سخنرانی به نکات
ديگری هم اشاره کرد که آنها اهميت دارد. زيرا از دهان وزير
کشور و از چهره های مهم امنيتی در جمهوری اسلامی بيرون آمده و
نمی تواند نتيجه بحث های پشت صحنه نباشد.
وزير کشور، به شيوه ای کاملا اطلاعاتی از توضيح دقيق پيرامون
اختلافات درون کابينه احمدی نژاد، استعفای سردار ذوالقدر و
شايعه کنار رفتن خودش از کابينه طفره رفت، اما درباره گزارش
اخير امنيتی منتشر شده در امريکا و خوش بينی هائی که احمدی
نژاد در باره آن بروز داده گفت:
آمريكا رقيب
خود- اتحاد شوروی- را كنار زده و تلاش می‌كند موانع تثبيت قدرت
خود را برطرف نمايد. اين موضوع اصلی تحولاتی است كه در حال وقوع است. اگر چنين موقعيتی تحكيم
شود شرايط جهان،
شرايطی ديگر خواهد بود.
يكی در كاخ سفيد نشسته است و فكر می‌كند در شرايط حاضر می‌توان دنيا را با مشت‌های آهنی اداره
كرد. در افغانستان و
بعضی از كشورها اقداماتی انجام داده است و ظرفيت‌هايی برای خود
ايجاد كرده، امسال
آمريكايی‌ها بايد حدود 100 ميليارد برای بحث عراق بودجه
بگذارند؛ همانطور كه خود اعلام كرده‌اند تاكنون نصف جنگ جهانی دوم هزينه صرف شده است.
( پورمحمدی در اينجا خود را به ندانستن می زند و نمی
گويد که امريکا دست روی نفت عراق گذاشته است)
پيامی كه از بيانيه دستگاه‌های اطلاعاتی آمريكا تصوير می‌شود اينست كه از سال‌های
2002 تا آلان گرايش
نظامی در فعاليت‌های هسته‌يی ايران ديده نشده است. اين بيانيه
می‌خواهد يك پيام
عمده داشته باشد كه اگر كسی بخواهد جنگی را آغاز كند
مجوزی
برای آغاز آن جنگ وجود ندارد.
مقامات آمريكايی اين گزارش را به صورت پنهانی ارايه نكردند تا جلوی خبط استراتژيك دولت آمريكا را
بگيرند. بله،
آمريكايی‌ها می‌توانند كارهايی بكنند، اما می‌دانند كه ايران
گام‌های بلندی برداشته
است و می‌دانند كه آمادگی‌های زيادی ايجاد شده است. مجموعه
اطلاعاتی كه بدست
آورده‌اند حكايت‌گر اينست كه با ورود به اين منطقه در باتلاق
بزرگی خواهند رفت و
با اين سراسيمگی و آشفتگی نتايج خود را اعلام می‌كنند كه اگر
بهانه شما برای حمله به ايران بحث هسته‌يی است اين بهانه محلی از اعراب ندارد.
آمادگی لازم
دركشور برای مقابله با تهديد خارجی، بهترين تمهيد برای جلوگيری از آن است. آمريكا
درحال صدور
قطعنامه سوم
است و فعاليت‌هايی انجام داده است.
اگر بنزين ساماندهی نمی‌شد خود آن يك نقطه فشار آمريكايی‌ها به ايران بود. ما تا آلان 50 درصد
واردات بنزين را كاهش
داده‌ايم. |
