بخش ديگری از روزنوشت های هاشمی رفسنجانی در دوران حيات آيت الله خمينی با نام «بازی سرنوشت" منتشر شد. در اين بخش، وقتی هاشمی به ديماه 1363 می رسد می نويسد:

«روز هفدهم دی ماه سال 1363 مدت زيادی خدمت امام در اندرون نشستم. تمايل به انزوا در امام پيدا شده است. تأكيد كردم كه لازم است بيشتر با مردم حرف بزنند. احتمال كناره‌گيری كامل را مطرح كردند. درخواست كردم كه ديگر نفرمايند و مصلحت نيست.»

سالی که هاشمی رفسنجانی درباره آن می نويسد، سال تشديد اختلافات ميان علی خامنه ای رئيس جمهور وقت و ميرحسين موسوی نخست وزير و فعال شدن فراکسيون 91 نفره مجلس به رهبری علی اکبر ناطق نوری با موضع گيری های غير مستقيم عليه نظرات آيت الله خمينی است. در همين دوران روزنامه "رسالت" را بنياد رسالت به مديرمسئولی آيت الله آذری قمی منتشر کرد که جناح راست روحانيت و بازاری ها آن را تريبون مخالفت با وی کرده بودند و دو مرجع تقليد مهم مقيم قم، يعنی آيات الله گلپايگانی و آيت الله مرعشی نجفی از آن حمايت می کردند. بخشی از شورای نگهبان وقت و روحانيونی نظير احمد جنتی و خزعلی نيز پشت همين روزنامه سنگر گرفته بودند. شايد اگر او در آن زمان کناره گيری کرده بود و امور اجرائی را به رئيس جمهوری و نخست وزير واگذاشته بود، بتدريج مسئله ولايت فقيه و احيای سلطنت حل می شد و يا راه حلی برای فاجعه نظام نيمه سلطنتی ولايت فقيه پيدا می شد. بويژه که او خود هنوز در قيد حيات بود و در عمل پی به معظل ولايت فقيه و تضاد آن با جمهوری و نظام پارلمانی می شد. لااقل فرصتی می يافت برای فکر کردن بيشتر و زمان را زير فشار سخنرانی ها و ديدارهای روزانه ای که برايش ترتيب می دادند از کف نمی داد. نه زمان را و نه فرزند خويش را.