نخست وزير اسرائيل، که شتابزده خود را به امريکا رسانده، روز گذشته با جورج بوش ديدارو مذاکره کرد. محور مذاکرات ايران و نوع تقابل با برنامه اتمی جمهوری اسلامی و امکانات نوينی بود که در خاورميانه پديد آمده است.

اولمراد، در پايان مذاکره با بوش با لحنی تحکم آميز و جنگ طلبانه گفت که سياست امريکا در برابر ايران، گرفتار سرگيجه است و آن که از اين سرگيجه سود می برد و برنامه های خود را پيش می برد ايران است. اشاره نخست وزير اسرائيل به دو طرح "تحريم وفشار اقتصادی – سياسی" و "حمله نظامی به پايگاه های نظامی و اتمی" بود که ظاهرا در روزهای اخير باعث ايجاد بحث در کاخ سفيد شده و موجب تزلزل در آن عزمی شده که اسرائيل خواهان آنست. يعنی حمله نظامی به ايران.

اولمراد در همين سخنان، با بزرگ کردن خطر نظامی ايران و مظلوم نمائی برای اسرائيل با هدف تشويق امريکا به حمله به ايران گفت که کشورش در معرض خطر قرار گرفته است!

حيرت آور آنست که احمدی نژاد نيز در سخنرانی های خود همين بخش از مظلوم نمائی و خطری را تا کنون تقويت کرده که اولمراد در واشنگتن سعی در جا انداختن آن و گرفتن جواز حمله به ايران است.

همزمان با اين اظهارات، جواد ظريف نماينده هنوز دائم جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد با اشاره به مواضع بارها تکرار شده "شائول مافاز" وزير دفاع اسرائيل نامه ای خطاب به دبيرکل سازمان ملل نوشته و در آن ياد آور شد:

« مقامات مختلف اسرائيل با جسارت و به شكلی علنی و اهانت‌آميز به تهديد خطرناك و توسل به زور عليه جمهوری اسلامی ايران ادامه می دهند.»