پیام ها و نظرات

پلاک اتوبوس ها
خبر از عمق
بی پناهی حکومت
در تهران داد

با سلام و خسته نباشید- بالاخره اینترنت راه داد تا این مشاهدات خودم را برای شما بنویسم: 22 بهمن روز عجیبی بود و راهپیمایی عجیب تر. از ساعت 8 صبح صدای هلیکوپتر می آمد. پلاک های اتوبوس هایی که در کوچه پس کوچه های اطراف میدان آزادی پارک شده بود را نگاه می کردم. همه شهرستانی بودند. دلم برای اینهمه مردمی که از شهرستانها آورده بودند می سوخت .

لباس های نو با قیافه های محلی که با یک ذوقی به مراسم نگاه می کردند. چهره های حق به جانب لباس شخصی ها و معصومیت چهره های بسیجی های 16 تا 18 ساله. اما از همه اینها که بگذرم یک چیز پر افتخار برای من این بود که متر به متر خیابان ها و کوچه پس کوچه های اطراف خیابان آزادی پر بود از مأمورین مسلح به کلاه خود و باطوم و گاز و ...تفنگ. راستش را بخواهید از همه مهم تر خواب خوشی است که از چشمان آقایان گرفته شده است .بچه های سبز همه جا بودند. به هم لبخند میزدیم. بعد از ظهر و شب هم درگیریهای پراکنده وجود داشت ولی ابهت خاموش بزرگترین ارزش راهپیمایی روز 22 بهمن سال 88 بود . ترس و به تبع آن ضعف خودش را حکومت بصورت آشکار به نمایش گذاشت. مهم این است که دایره انسان های آگاه آنچنان بزرگ شده که حکومت ناچار است هزینه های سنگینی بابت آن پرداخت کند .

مهم آن سرازیری است که شروع شده چه با چشمان باز، چه بسته .

نام ای میل را عوض کرده ام و گرنه قبلا برای شما به اسم حقیقی ای میل زده بودم.

خطری نبود
که رفع شده باشد!

سلام - من از ایران برایتان میل می فرستم. قضیه چیه که از بعد از 22 بهمن پیک را آپدیت نکردید ؟ ما نگران شدیم. لطفا جواب بدید .من کامپیوتر خوانده ام. اگر مشکل فنی دارید خوشحال میشوم کمک کنم. البته اگر از دستم بر بیاید .

موفق باشید

پیک نت- از لطف و توجه شما سپاسگزاریم. خیر، مشکلی نبود و سفر شمال و دریا هم نرفته بودیم. چند روزه ایران تعطیل بود و  ضمن آن که ما اخبار مهم مربوط به 22 بهمن را هم در این روز و هم در روز بعد به پیک اضافه کرده بودیم. بهرحال پیک نت از امروز به روز شد و خطری نبود که رفع شده باشد.

من، میان
بسیجی ها بودم

شیراز- روز 22 بهمن من حدود ساعت 9:10 سوار اتوبوس شدم تا به راهپیمایی بروم. تقریبا تمام مسافران بسیجی بودند که به راهپیمایی می بردندشان. پس از پیاده شدن از اتوبوس از آنها دور شدم تا به من شک نکنند. تمام راه های منتهی به محل راهپیمایی را با اتوبوس بسته بودند. همه جا مامور بود. حدود ساعت 9:35 به فلکه ستاد رسیدم. از این طرف و آن طرف مثل مور و ملخ دسته دسته می آمدند. نکته قابل توجه مردمی بودند که مثل من قاطی جمعیت نمیشدند و فقط ایستاده بودند. خیلی ها معلوم بود مجبور بودند بیایند. پوستر داشتند اما داخل جمع نمی رفتند و شعار نمی دادند. دو- سه تا ماشین آتشنشانی آنجا بود. ماشین های پلیس برای انتقال دستگیر شدگان جلوی چشم همه بود تا کسی صدایش در نیاید.هلیکوپتر نظامی هم در آسمان گشت میزد. این همه نیرو ریخته بودند آنجا و عده ای که آورده شده بودند در امنیت کامل شعار بدهند. همه جمعیتشان فقط فاصله چهار راه پارامونت و فلکه ستاد را پر کرد. این مسیر فقط یک خیابان است که موشیر فاطمی نام دارد و خیابانی با عرض متوسط و نه چندان طولانی. شنیدم ارم هم درگیری بوده، اما خودم آنجا نرفتم.

دوباره رسیدیم
همانجا که بودیم!

درود بر دوستان- شاه خود کامه بود، برای اینکه قانون اساسی را زیر پا می گذاشت. علی خامنه ای ای زور گوست برای اینکه این زور را قانون اساسی به او داده است. 

خواستیم شاه را برداریم و قانون اساسی را از چنگش در آوریم و نجات بدهیم، اما هم او رفت و هم قانون اساسی مشروطه. حالا هم می خواهیم اختیارات رهبر در قانون اساسی را محدود کنیم، اما فرمانده کل سپاه می گوید این کار یک توطئه داخلی و جهانی است و دیدیم که در این 8 ماه گذشته، با همین بهانه چه خون ها که نریختند و چه فجایعی که بوجود نیآوردند. به آنجا نمی رویم که این بار هم رهبر با قانون اساسی یکجا بروند؟

برگرفته از کتاب "بازی شیطانی"
"حماس"
 در فلسطین
چرا و چگونه متولد شد؟

(این کتاب را از این طریق تهیه کنید)