مراسم تحلیف
کرزای با حضور
وزرای خارجه
امریکا و انگلیس
و آلمان و معاون
اول احمدی نژاد
در کابل برگزار
شد. نه آنها که
در مراسم شرکت
داشتند و نه آنها
که به این مراسم
راه نداشتند،
هیچکدام نه باور
به ادامه طولانی
مدت دولت کرزای
دارند و نه وعده
های او برای
مبارزه با فساد و
دزدی را باور
دارند. هم حاضران
در مراسم تحلیف و
هم آنها که در
مراسم شرکت
نداشتند می دانند
که طالبان پشت
دروازه های کابل
است و از آن مهم
تر، این که ظاهرا
زد و بندها با
طالبان در شرف
پایان است تا
کابل را تحویل
آنها بدهند. یا
اگر کابل را
تحویل نمی دهند،
حداقل بخش پشتون
نشین کابل را به
ضمیمه پشتونستان
پاکستان یکجا
تبدیل به یک کشور
جدید کنند. بالا
گرفتن موج مخالفت
با حضور سربازان
انگلیسی در
افغانستان که
مطبوعات انگلستان
به یکباره صفحات
خود را به روی
انعکاس اخبار آن
باز کرده اند،
خبر از سناریوی
بالا می دهد.
انگلستان می
خواهد به ندای
مردم خودش پاسخ
داده و از کابل
بیاید بیرون و
امریکا نیز
بدنبال آن. آلمان
و بقیه کشورهای
ناتو نیز به
همچنین. بعید است
حامدکرزای آنقدر
خام خیال باشد که
با رفتن آنها، در
کابل بماند. شاید
زودتر از آنها
کابل را ترک کند!
کرزای از رقبای
انتخاباتی خود
خواست که برای
همکاری به دولت
او بپیوندند، که
این نیز یک تعارف
توام با شوخی
است. کدام نیمه
عاقلی زندگی
سیاسی خود را به
دولت کنونی گره
می زند که آنها
بزنند.
به گزارش منابع
خبری فرانسه،
فساد اداری و
مالی در دولت
افغانستان بیداد
می کند و فساد و
رشوه که در تمام
سطوح دولتی جاری
است، کشور را
تبدیل به بانک
رشوه خواران کرده
است. در هشت سال
گذشته بیش از 40
میلیارد دلار کمک
بین المللی برای
بازسازی امنیت
به این افغانستان
فرستاده شده که
معلوم نیست به
جیب و حساب بانکی
کدامیک از دولتی
ها در خارج از
کشور انتقال پیدا
کرده است. البته
در این میان چند
ده میلیون دلار
پول بی زبان
ایران هم به جیب
کرزای و شرکاء
رفته است. گفته
می شود دولت
احمدی نژاد مدت
هاست که ماهی یک
میلیون دلار به
حساب کرزای واریز
می کند تا او هم
پلی باشد میان
احمدی نژاد و
سران "ناتو" و هم
مانعی باشد بر سر
حکومت دوباره
طالبان در
افغانستان. واقعه
ای که اگر یکبار
دیگر تکرار شود و
طالبان کابل را
دراختیار بگیرند،
پاسخ این کمک به
کرزای را به
جمهوری اسلامی
خواهند داد.
یک افغانی بنام
"عبدالوکیل کوکی"
در رابطه با
انتخابات سرود:
مهره ها تبدیل و
سیستم جا بجا
انتخابات است یا
نیرنگ ها
رای دهی را، رای
گیری ساختند
بر سر هر کوی و
برزن تاختند
زیر پا شد رای
مردم در قطار
با شمارش زور
مندان را چه کار؟
پنجه اطفال شد
رنگ کبود
از چنین صندوق
انتخاباتی چه
سود؟
خاک بر چشم وطن
پا شیدن است
بر وطن خود را
قبولانیدن است
|