هاشمی رفسنجانی به مشهد سفر کرده و برای نخستین بار پس از نماز
جمعه آخری که در تهران و پس از انتخابات 22 خرداد برگزار کرد،
سخنرانی کرد. او دراین سخنرانی بار دیگر به بحران سیاسی موجود
در جمهوری اسلامی کرد و تلویحا از علی خامنه ای خواست تا شتری
که خود به قله کوه برده، خود نیز پائین بیآورد.
خلاصه سخنان او چنین بود:
بنده ماههاست برنامههای خارج از مجمع تشخیص مصلحت را به
دلایلی كه خودم میداند تعطیل كرده ام، ولی مراسم امروز را
فرصت مناسبی دیدم تا برخی نگرانیهای خود را از وضعیت كنونی
كشور اعلام كنم.
شرایط مشكلی در کشور داریم و مسائل خارجی نیز وضعیت را
بغرنجتر كرده است. به نظر میرسد اجماعی علیه ایران شكل گرفته
است. همه قدرتهای بزرگ در شورای امنیت دست به هم دادند تا حق
طبیعی كشور ما كه میخواهیم از انرژی صلحآمیز هستهای استفاده
كنیم از ما سلب كنند. این در حالی است كه كشورهایی همچون
اسرائیل، پاكستان و هند برخلاف قانون به سلاح اتمی دسترسی پیدا
كردند، ولی ما از نظر قانونی و تحت نظارت آژانس میخواهیم از
مسائل صلحآمیز هستهای استفاده كنیم.
در این شرایط ما در داخل كشور مهمترین نیاز را وحدت و اتحاد
میدانیم. اگر آنها (دشمنان) احساس كنند كشور ما از نظر وحدت
صدمه دیده است وسوسه میشوند كه شرارتهای خود را زیاد كنند.
در طول تاریخ ایران روحانیت همیشه پناهگاه مردم بوده است و هر
وقت مردم در برابر حكومت به مشكل بر میخوردند به روحانیت پناه
میآوردند. روحانیت در همه ادوار تاریخ پناهگاه و یار و یاور
مردم بوده است. باید مراقبت كنیم، فاصله بین مردم و روحانیت
نیفتد به خصوص بین قشر تحصیل كرده كه افكار جامعه را تحت تاثیر
قرار میدهد.
در مشروطه هم همین اتفاق افتاد و یک رضاخان بر کشور مسلط شد.
بنده فكر میكنم غیر از رهبری انقلاب دیگران نمیتوانند وحدت
را ایجاد كنند و همه باید به رهبری كمك كنیم تا فضای همدلی به
وجود بیاید تا رضایت مردم فراهم شود.
|