|
16 آذر پشت سر گذاشته شد. حتی اگر هیچ خبر و
عکس و فیلمی از دانشگاه ها و خیابان های منتهی به دانشگاه ها
در تهران و بسیاری از شهرهای کشور مخابره نمی شد و تنها خبر و
فیلم مجاز دیروز برای مخابره آرایش نظامی سپاه و بسیج و شلاق
بدست های بسیجی بود نیز کافی بود تا همگان بدانند که دیروز 16
آذری بسیار متفاوت در ایران برگزارشد. چنان متفاوت که در 55
سال عمر 16 آذر سابقه نداشته است. به همین دلیل است که می توان
گفت 16 آذر، روز گذشته، با فریاد "مرگ بر ستمگر- چه شاه
باشه، چه رهبر" و در زیر پرده ای از دود ناشی از گاز اشک
آور و گاز فلفل و نارنجک پرانی های بسیج، یکبار دیگر در ایران
متولد شد. پس از 55 سال، 16 آذر هویت واقعی خود را یافت. یعنی
فریاد مردم علیه کودتا. مردمی در خیابان و بر بام خانه ها و
دانشجویانی در دانشگاه ها. در آذر 1332، دانشگاه تهران یگانه
دانشگاه واقعی ایران بود و امروز دهها دانشگاه در سراسر کشور
به بزرگی دانشگاه تهران سال 1332 فعال است. در سال 1332 بخش
اندکی از تهرانی ها که پس از به خون کشیده شدن تظاهرات دانشگاه
تهران از فاجعه با خبر شده بودند سعی کردند خود را به دانشگاه
تهران برسانند که فرمانداری نظامی وقت مانع آن شد و تظاهرات در
امام زاده عبدالله و هنگام به خاک سپاری سه دانشجوی قربانی،
یعنی قندچی، بزرگ نیا و شریعت رضوی ممکن شد. در 16 آذر امسال
مردم، بیش و پیش از دانشجویان سینه علیه کودتا سپر کرده اند و
دانشجویان بخشی از این پیکره اند. اینهاست آن تفاوت های بزرگی
که به تولد دوباره 16 آذر معنا و مفهومی تازه می بخشد. هر دو
فریاد علیه کودتا بود. 55 سال پیش علیه کودتای 28 مرداد و
اکنون علیه کودتای 22 خرداد. وسعت حضور مردم و مقاومت و آگاهی
ملی کنونی را اگر با 55 سال پیش مقایسه کنیم، آنوقت به عظمت 16
آذری که دیروز متولد شد بیشتر پی می بریم.
حکومتی که نمی خواهد این را بفهمد و یا اگر می
فهمد، می خواهد با آن مقابله کند، مشت بر سنگ نمی کوبد؟
دیروز دانشجویان و دانشگاهیان پیشتاز بودند و
مردم حامی آنها، 10 روز دیگر محرم آغاز می شود و دانشجو و غیر
دانشجو، زن و مرد، پیر و جوان، کارمند و کارگر... استقبال از
تاسوعا و عاشورائی را آغاز می کنند که می رود تا به تولد
دوباره تاسوعا و عاشورای 31 سال پیش بیانجامد. تاسوعا و
عاشورائی که شاه را از جا کند و یک سال مقاومت ارتش شاه در
برابر جنبش مردم را در هم کوبید. درجریان انقلاب 57 نیز تا
رسیدن آن تاسوعا و عاشورای تاریخی سال 57 شاه و ارتش او نیز
جنایت کم نکردند.
|
