رفسنجانی در مشهد:
مقابله بسیج و سپاه با مردم
اشتباه بزرگ این دوران بود!

اخبار مربوط به سفر هاشمی رفسنجانی به مشهد و سخنرانی، دیدار و گفتگوی وی با دانشجویان، به دلیل اخبار مربوط به 16 آذر پوشش لازم را نیافت. این پوشش با محدودیت هائی که شورای عالی امنیت ملی با بخشنامه های پیاپی خود برای مطبوعات بوجود می آورد ممکن نشد و از جانب سایت های خبری غیر وابسته به کودتاچی ها نیز در زیر فشار اخبار 16 آذر پوشش نیافت.

در طول روزهائی که هاشمی در مشهد بود، علاوه بر یک سخنرانی که خبر آن انتشار یافت، دیداری نیز با دانشجویان چهار تشکل دانشجوئی در مشهد داشت. دیداری که نوعی مصاحبه مطبوعاتی بود.

هاشمی دراین دیدار و در پاسخ به این سئوال که چرا بیشتر در مجامع عمومی ظاهر نمی شود و سخن نمی گوید؟ از جمله گفت:

بنده ساکت نیستم ولی در شرایطی قرار داریم که حرف زدن تحمل نمی شود و سخن گفتن ما برای جامعه مفسده دارد. از شرایطی که در کشور می گذرد راضی نیستم و مناسب نیست قشر نوپا و نخبه از نظام جدا شود . همیشه با افراط و تفریط مخالف بوده ام. اگر اعتدال در جامعه حاکم باشد بسیاری از مسائل قابل حل است، اما همیشه یک جریان افراطی، گاهی در راست و گاهی در چپ نمی گذارد مسائل حل شود، در حالی که اکثریت جامعه ما اعتدال را می خواهد.

بنده دیدگاه خودم را در نماز جمعه که اقامه کردم گفتم که آن هم مبنایش قرآن است. برخی اصولگرایان این صحبت ها را قبول ندارند و فکر می کنند رای مردم زینتی است. پیامبر اکرم زمانی به حضرت علی(ع) فرمودند که شما حق ولایت از طرف خدا داری، ولی اگر مردم قبول نکردند تو خودت را تحمیل نکن .امام خمینی (ره) هم مدام تاکید داشتند اگر مردم جمع شدند ما می توانیم کاری کنیم .مردم بودند که انقلاب را پیروز کردند. درجنگ هم اگر مردم نمی آمدند ارتش شکست می خورد. مردم ایران معتقد و مسلمانند اگر ما را می خواهند حکومت می کنیم و اگر نمی خواهند می رویم.

دوستان قاطع می گویند در انتخابات تقلب شده، ولی من گفتم تردید دارم، اما بعداً به من خرده گرفتند چرا چنین حرفی زده ام. معتقدم راه درست آن بود که به تردید ها جواب دهیم. لذا با توجه به تجربه 50 ساله ام پیشنهاد کردم زندانی ها آزاد شوند و از آسیب دیدگان دلجویی شود. حکومت پول دارد. نیرو دارد. می تواند در خیابان آدم جمع کند ولی گروه مقابل یک عده استاد، دانشجو، کارگر، مدیر، صنعت گر هستند و درست نبود که بسیج و سپاه در مقابل مردم قرار داده شوند.

اطلاع رسانی، امروز مثل سابق نیست. هر حرف کوچکی که زده می شود سریع منتشر می شود. آیا این خوب است که مردم اخبار خود را از ماهواره ها بگیرند و بعد هم این مسائل به نام امام و اسلام تمام شود. درحال حاضر خبر ها به وسیله رسانه های اجنبی زودتر به دست مردم می رسد تا رسانه های خودی .سانسور در جامعه ما جواب نمی دهد. اگر رسانه ها آزاد باشند و مردم قانع شوند، دیگر به خیابان نمی آیند.

نظر من این بوده است که صاحب نظران بیایند بحث کنند و موارد مورد اختلاف را در مناظره ها به بحث گذاشته شود تا مردم گوش دهند و تصمیم بگیرند. جامعه ای که سه چهار میلیون دانشجو دارد را نمی شود با فریب اداره کرد. در تجمع ها و تظاهرات نمی شود با خشونت با زنان برخورد کرد و ترس من این است که این تجمع ها به جمع خانم ها هم سرایت کند. امروز اکثریت جامعه ما استدلال را می پذیرند. مشکلی که من غصه می خورم این است که چه دولت و چه برخی مبلغان خام هر حرفی میزنند همه را به پای رهبری میگذارند. این زندانیان سیاسی پای چه کسی است؟ سپاه می گوید ما پیرو رهبریم اما فرمان را هر جور که دلشان می خواهند اجرا می کنند نه آن جور که رهبری فرمودند .این صف بندی به مصلحت نیست. این گونه که به ما اخبار می رسد گروهی در دانشگاه معترض به نتایج انتخابات هستند. اینکه وزیر که به دانشگاه می رود نمی تواند سخنرانی کند این نشان دهنده آن است که لابد چیزی شده است. این مسائل با شعار و اهانت حل نمی شود.