حوادثی در شرق کشور درجریان است که اطلاعات مربوط به آن را نه دولت و نه هیچ ارگان دیگری منتشر نمی کنند. این حوادث با انفجار و ترور فرماندهان ارشد سپاه، از جمله جانشین فرمانده نیروی زمینی سپاه و فرمانده پایگاه سپاه قدس منطقه آغاز نشده، گرچه با این انفجار و ترور ابعاد تازه ای به خود گرفته است. این تصور که گروه جندالله و ریگی توانسته باشند چنان ترور و انفجاری را سازمان بدهند کودکانه تر از آنست که هیچ انسان عاقلی آن را بپذیرد. حادثه از درون سپاه و ارگان های امنیتی و اطلاعاتی و البته در همآهنگی با افرادی که می توانند به جندالله و یا القاعده و طالبان وابسته باشند روی داده است. اما باید دید پشت این ترور و انفجار کدام انگیزه واقعی پنهان است. این انگیزه را باید در حوادث پس از آن جستجو کرد. وزیر کشور که تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری و کودتای انتخاباتی وزیر دفاع بود در سفر شتابزده به پاکستان، از مقامات آن کشور خواهان دستگیری و تحویل جندالله شده است. او به همتای پاکستانی خود گفته که جمهوری اسلامی اطلاع دارد آنها میان دو طرف مرز تردد می کنند و شما باید آنها را دستگیر کنید. همتای پاکستانی نیز او را مسخره کرده و گفته اگر تردد می کنند، چرا خود شما هنگامی که آنها به ایران تردد کرده اند دستگیرشان نمی کنید!

پس از این پاسخ، سپاه کنار مرز پاکستان آرایش نظامی گرفت، که با آرایش نظامی متقابل، عقب نشستند. اما این عقب نشینی همزمان شد با ورود تعدادی از افراد سپاه به خاک پاکستان به بهانه دستگیری افراد جندالله که در ایران انفجار ایجاد کرده اند. بازداشت سریع آنها توسط ارتش پاکستان نشان داد که این کشور برای یک تقابل نظامی با ایران کاملا در کنار مرزهای مشترک آمادگی گرفته است.

خطر از اینجا آغاز می شود و آنچه که به اطلاع مردم رسانده نمی شود فعل و انفعالاتی است که به همین حوادث مربوط است. این که دست های نه چندان پنهان داخلی و خارجی، می روند تا ایران را در شرق کشور به مرداب یک جنگ مذهبی بکشانند.