در رگبار خبری مربوط به مذاکرات اتمی در وین و صف آرائی کودتا و ضد کودتا برای راهپیمائی 13 آبان، خبر سفر فوری "اردوغان" نخست وزیر ترکیه به پاکستان و سپس ایران و همچنین قرار داد انتقال گاز عراق از طریق خاک ترکیه به اروپا کمتر مورد توجه قرار گرفت. نخست وزیر ترکیه، زمانی به پاکستان سفر کرد که طالبان این کشور با حمایت عربستان سعودی تبدیل به بزرگترین رقیب دولت رسمی این کشور شده و ارتش پاکستان با یکدست پیش می کشد و یا یک دست پس می زند. یعنی هم با طلبان می جنگد و هم با آن نرد دوستی بازی می کند. بلافاصله پس از بازگشت نخست وزیر ترکیه از پاکستان به ترکیه و البته پس از توقف در تهران و مذاکره با احمدی نژاد، هیلاری کلینتون وزیر خارجه امریکا وارد پاکستان شد. ورود او به پاکستان برای احوالپرسی نبود و برای تنظیم کمک های مالی امریکا به پاکستان نیز نبود. این سفر و مذاکرات بر دو محور استوار بوده است. نخست جمع بندی رایزنی های اردوغان نخست وزیر ترکیه و سپس سنجش موقعیت دولت و قدرت طالبان پاکستان.

کافی است به یاد آوریم که ترکیه عضو پیمان نظامی ناتوست و همچنین در گذشته یک پیمان نظامی بین پاکستان، ترکیه، ایران شاهنشاهی و عراق برقرار بوده است بنام پیمان "سنتو". آیا اردوغان مامور برپائی دوباره این پیمان را دارد و در حاکمیت کودتائی ایران نیز چراغ سبز به پیشنهادهای او دراین زمینه داده شده است؟ آیا حاکمیت کودتائی جمهوری اسلامی براین تصور است با حضور در یک چنین پیمانی و قرار گرفتن در حاشیه امن پیمان ناتو، فعالیت های اتمی اش را اروپا و امریکا خواهند پذیرفت و در نهایت ایران مجهز به سلاح اتمی تثبیت موقعیت خواهد شد؟

اینها مهم ترین سئوالاتی است که درارتباط با سفر اردوغان به پاکستان و ایران و مناسبات اقتصادی و نظامی جدیدش با دولت عراق باید برای آنها  پاسخ پیدا کرد. همچنان که در باره سفر وزیر خارجه امریکا به پاکستان می توان پرسید: آیا طرح تقسیم پاکستان و جدا سازی منطقه پشتو نشین و تشکیل کشور پشتونستان مرکب از دو بخش پشتون نشین دو سوی مرزهای پاکستان و افغانستان در دستور قرار گرفته است. آیا با تشکیل چنین دولتی سعی خواهند کرد، سقوط دولت پاکستان را بدست طالبان ناممکن ساخته و از سوی دیگر طالبان و القاعده را در داخل یک کشور جدید محصور کرده و وادار به برقراری مناسباتی عادی و دیپلماتیک با جهان و بویژه همسایگانش کنند؟ این امتیاز تازه ایست برای عربستان سعودی و وهابیونی که سخت مورد حمایت آن کشورند؟