|
در بحث انتقال مترو از شهرداری به
دولت، در مجلس یک نماینده با اشاره به آن گفت: فکر می کنند اگر
به بودجه مترو کمک کنند، به هاشمی کمک کرده اند.
حال برگردیم به عقب.
پس
از انقلاب، اولین فردی که موضوع
ضرورت احداث مترو برای تهران را مطرح
نمود
هاشمی رفسنجانی بود که در نماز جمعه
ای در اواسط دهه 1360 این بحث را
آغاز و
شخصاً پیگیری نمود. در دوران ریاست
جمهوری وی نیز شاید بتوان گفت که
تنها حامی
پروژه مترو در میان سران حکومت،
رفسنجانی بود. از این رو پروژه
مترو به نام
رفسنجانی معروف شده و به نوعی تبلیغ
برای وی و خانواده اش
محسوب می گردد. به
خصوص که مهندس محسن هاشمی پسر
رفسنجانی نیز بیش از ده
سال است که مدیرعامل و
رئیس هیئت مدیره این شرکت می باشد و
در دوره مدیریت
او بهره برداری از برخی
خطوط آغاز شد.
پس از انتصاب احمدی نژاد به شهرداری
تهران، وی برای مقابله با رفسنجانی
سعی
کرد تا با مطرح نمودن مبحث منوریل موضوع
مترو را تحت الشعاع قرار دهد و برگ
برنده خانواده رفسنجانی را بی
اعتبار کند.
به این ترتیب
که وی مدعی بود
هزینه احداث منوریل بسیار کمتر از مترو است
و سرعت
احداث آن نیز بسیار
بیشتر. اما این ادعا توسط متخصصان
امر رد شد و در عمل
منوریلی ساخته
نشد. سپس احمدی نژاد برای برکناری
محسن هاشمی از مدیرعاملی
مترو تلاش
کرد. ولی در این زمینه نیز توفیقی
نیافت زیرا وی (در میان نا باوری
خودش و
همگان) رئیس جمهور شد و عمر شهردار
بودنش برای برکناری محسن هاشمی کفاف
نداد.
اما با استقرار وی در دولت، مبارزه با مترو
را از طریق اعمال تنگناهای
اقتصادی آغاز نمود و سهم دولت از
اعتبارات مترو و حتی اعتبارات مصوب در
قانون بودجه سالانه کل کشور نیز که
بر عهده دولت بود، به بهانه های مختلف
در اختیار مترو تهران قرار نمی
گرفت. هدف این بوده که پروژه های احداث مترو
متوقف گردیده و در مدیریت بهره
برداری از مترو اختلال ایجاد شود و به این
ترتیب مدیریت شهری تهران (قالیباف)
و مدیریت مترو (محسن هاشمی و به تبع آن
رفسنجانی) زیر سوال رفته و به بی
کفایتی متهم گردند و نارضایتی عمومی از
ایشان بوجود آید. یعنی احمدی نژاد
می خواست با یک تیر دو نشان بزند و از
طریق ایجاد اخلال در عملکرد مترو دو
رقیب بزرگ خود را بد نام و از سر راه
بردارد.
در سالهای اخیر شهرداری و مترو تهران در
برابر این سیاست دولت
مقاومت کردند
و تسلیم نشدند. تا سال جاری که
فقدان اعتبارات کافی اثر خود را
نشان داد و
اختلال های متعددی در برنامه حرکت
قطارهای مترو ایجاد شد. اما با
حساسیتی
که در بین مردم و نمایندگان مجلس و
رسانه ها ایجاد گردیده بود، اقدامات
دولت نتیجه معکوس داد و همگان
متقاعد شدند که ریشه مشکلات پیش آمده در
عملکرد و سیاست ایذایی دولت است و
لذا دولت به شدت مورد اتهام قرار گرفت.
به قول یکی از روزنامه ها، توپ در زمین
دولت افتاد. بدیهی است که شرایط پس
از انتخابات نیز مزید بر علت شد و
مردم از میان دولت و شهرداری تهران، دولت
را به عنوان مقصر شناختند.
طبق قانونی که حدود ده سال پیش به تصویب
رسید، شرکت مترو تهران از دولت
منفک و به شهرداری تهران واگذار شده
است. حال
احمدی نژاد در مصاحبه اخیر
خود با برنامه تهران 20 ، با طرح
قصد دولت در مصادره
مترو، ضمن اینکه
مکنونات قلبی خود را بر زبان آورد و
طبق معمول خودش را لو داد،
قصد دارد اینطور وانمود کند که مشکل
مترو تهران نه اعتبارات بلکه ضعف مدیریت
است و
با تغییر مدیریت، تمام مسائل حل
خواهد شد. جالب این است که احمدی نژاد در
این مصاحبه مجدداً بر اهمیت ساخت
منوریل تاکید کرده ولی اینبار نه به عنوان
جایگزینی برای مترو بلکه به عنوان
مکملی برای آن.
اما این مطالب قبل از اینکه توسط احمدی
نژاد در مصاحبه اخیرش با
برنامه
تهران 20 ابراز شود، چندی پیش و
عیناً به نقل از سید علی لطفی زاده،
دبیر
شورایعالی ترافیک، در سایت روزنامه
ایران درج شده بود. ظاهراً احمدی نژاد
مطالب مربوط به مترو را که در این
مصاحبه بیان نمود، با استفاده از
اطلاعاتی تنظیم کرده که توسط لطفی
زاده در اختیارش گذاشت شده است. البته
این اخبار عموماً نادرست و مغرضانه
بود و چنین اقدامی به منظور زیر سوال
بردن مدیریت شهرداری تهران و شرکت
مترو صورت گرفته است. عناصر درجه چندم
دولت از احساس خصومت احمدی نژاد
نسبت به شهرداری و مترو مطلعند و برای خود
شیرینی و کسب مقام سعی دارند تا از
این شرایط استفاده کرده و از آب گل آلود
ماهی بگیرند. |
