محضر مبارک حضرت مراجع عظام و علمای اعلام ایدهم الله تعالی

مردم ایران پس از گذشت سی سال از انقلاب اسلامی و زحمات و لطمات زیادی که بر مردم وارد شد و این مردم برای و به امید آنکه شاهد جامعه‌ای توحیدی و عدالت‌گستر باشند، مصائب را تحمل کردند، امروز شاهد شرایطی هستند که نه تنها عدالتی در میان نیست بلکه حرمت و کرامت انسانی مورد هجمه قرار گرفته و جان و آبروی انسان‌ها بی‌مقدار شده است. برخی مقدسات دینی به نام دین مورد هجمه قرار گرفته و بسیاری از منهیات مانند دروغ، تهمت، افترا و غلو در دین به راحتی اشاعه داده می‌شود. آن هم توسط اداره ‌کنندگان جامعه و رسانه ملی که نقش نخست در تربیت جامعه را
دارد و به تعبیر امام خمینی (ره) یک دانشگاه است.

ما، جمعی از زنان مسلمان به عنوان وظیفه بر خود فرض دانستیم تا آنچه را که برای حفظ قدرت
و حکومت و براساس توهمات و ادعاهای واهی بر جامعه می‌گذرد و زنان مسلمان و فرزندان و همسرانشان را مورد بدترین و سخت‌ترین تهمت‌ها و افتراها و بی‌حرمتی‌ها قرار می‌دهد، بازگو کنیم و حجت را بر همه کسانی که فریاد مسلمانی را می‌شنوند، تمام کنیم.

اول آنکه؛ ظاهرا در این زمانه باید مرتب اقرار کرد که ما مسلمانیم، ایرانی هستیم، دین و کشور و ملت خود را دوست داریم و برای پیروزی انقلاب اسلامی از سال‌ها قبل از انقلاب زحمات زیادی متحمل شده‌ایم، عزیزترین کسان خود را تقدیم این انقلاب کرده‌ایم و همچنان برای حفظ و بقای آن از هیچ فداکاری فروگذار نمی‌کنیم و به تعبیر امام خمینی (ره) نخواهیم گذاشت این انقلاب به
دست نااهلان و نامحرمان بیفتد، آنانی که خود را وارث دروغین انقلاب می‌دانند و بر شاخه نشسته و بُن می‌بُرند و این امری است که دیگر بر کسی پوشیده نیست.

دوم آنکه؛ برای جلوگیری از انحرافاتی که به نام دین و گفتمان امام و انقلاب صورت می‌گیرد اما نه ربطی به دین دارد و نه به انقلاب، به بازگو کردن انحرافات پیش آمده خواهیم پرداخت تا به این وسیله سهم خود را در حفظ دین و انقلاب و اجرای فریضه امر به معروفو نهی از منکر انجام داده باشیم.

سوم آنکه؛ از شش ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری دهم با تلاش فراوان و بی‌وقفه کوشیدیم با گفتگو و اعتمادسازی در جامعه، بسیاری از کسانی را که حاضر نبودند پای صندوق‌های رای بیایند، تشویق و ترغیب به شرکت در انتخابات کنیم اما امروز، ما و نزدیکان ما مورد اتهام کسانی واقع شده‌ایم که حضور میلیونی مردم را به نفع خود مصادره به مطلوب کرده‌اند و مدام تهدید می‌شویم که اگر اعتراض کنید هر چه دیدید از چشم خودتان دیدید.

چهارم؛ دردآورتر اینکه امروز حیثیت و حرمت زنان مسلمان ما مورد هتک قرار گرفته است، برای دستگیری زنان مسلمان از مردان مامور استفاده می‌شود، ساعت سه نیمه شب هشت مرد برای دستگیری زنی جوان در مقابل چشمان همسرش به منزل آنان هجوم آورده‌ و شوهر را که در مقابل ورود ناگهانی آنان مقاومت کرده با گاز فلفل مسلوب‌ الاختیار کرده‌ و زن جوان را با خود برده‌اند؛ زمانی دیگر خانواده های زندانیان سیاسی برای گرفتن اعتراف از عزیزانشان به شکل غیرشرعی و غیرقانونی به انحاء مختلف تحت فشار قرار می گیرند؛ در درون زندان‌ها نیز یکی از اولین تهدیدهای متوجه بازداشت‌شدگان زن، تهدید به داشتن روابط جنسی نامشروع با دیگران به قصد ارعاب و اعتراف‌گیری است آن هم با چنین تعابیری که اگر اقرار نکنی آبرویت را در صدا و سیما می‌بریم و
می‌گوئیم که با برخی مردان روابط نامشروع داشته‌ای و سئوالات مستهجنی مثل اینکه چگونه در حمام غسل می‌کنی؟ و از این دست از آنان داشته اند.

ما زنان مسلمان هیچ تضمینی برای تامین امنیت خود نداریم و نمی‌دانیم که اگر به دست این نامحرمان و نااهلان بیفتیم چه به روزگارمان خواهد آمد؟

آنچه امروز بر زنان می‌گذرد، بسیار فراتر از مباحث برخی مراجع دینی است که نسبت به وزارت زنان یا ورود زنان به ورزشگاه‌ها اعتراض دارند. امروز امنیت دینی و اخلاقی زنان مورد تهدید است. اتهام‌های غیراخلاقی، پرونده‌سازی، زندان، توهین، افترا و هتک حرمت زنان آن هم در جمهوری اسلامی و به نام دین ما را نگران کرده و احساس امنیت را از ما سلب کرده است.

نکته مهم دیگر آنکه؛ ما نگران آینده فرزندان خود هستیم. دختران و پسران جوان ما از اقداماتی که حقانیت جمهوری اسلامی را زیر سئوال می‌برند، حیرت‌زده‌اند و ما پاسخی برای آنان نداریم. کم‌ترین نتیجة سوء چنین وضعیتی افزایش میل به مهاجرت و ترک این دیار است و در مقابل این استدلال که این سرزمین متعلق به ماست و باید حکمرانان غاصب را از این سرزمین بیرون راند، پاسخ می‌شنویم که اینجا آینده‌ای نامعلوم پیش روی ماست، ما می‌خواهیم آسوده و ایمن زندگی کنیم.
آخر آنکه؛ یکی از آثار اعمال این روش‌ها گسترش و توسعه ادیان دیگر و فرقه‌های مجعول با گرایش‌های متحجرانه و گاه غیردینی به‌ویژه در میان جوانان است.

آیا علمای عالی مقام دین خود را در به وجود آمدن زمینه‌های چنین شرایطی مسئول نمی‌دانند؟ به داد ما برسید و تا دیر نشده چاره‌ای بیندیشید.

مجمع زنان اصلاح‌طلب

شهریور 1388