|
هفته سوم فراخوان یاری پیک نت، برای خم نشدن
کمر آن در زیر بار سنگین هزینه این روزنت را آغاز کرده ایم.
دراین 15 روز پیام های بسیار دلگرم کننده ای دریافت داشته ایم.
پیام های داخل کشور عموما ابراز نگرانی و همدردی است – و البته
با پیشنهادهائی در زمینه یاری مالی که ما آنها را از این کار
بدلائل امنیتی منع کرده ایم- و پیام های خارج از کشور، درعین
حال که شامل تقبل بخشی از هزینه پیک نت است، حامل دو نکته مهم
دیگر نیز هست:
1- وعده پرداخت آبونمان منظم، در حد توان و
امکانات
2- پیشنهادهائی در زمینه تامین هزینه سایت و
راه های پرداخت آبونمان ها
در مورد پیشنهاد اول، ما از آن استقبال می
کنیم. حتی اگر 10 یورو و یا دلار در ماه باشد. اما به این شرط
که منظم باشد و ما بتوانیم روی آن حساب کنیم. حال اگر کسانی می
توانند بیش از این بصورت ماهانه کمک کنند، چه بهتر و ارزنده
تر!
اما در مورد پیشنهاد دوم.
شماری از خوانندگان پیک نت و علاقمندان تداوم
انتشار آن راه کارهائی برای گرفتن آگهی تبلیغاتی پیشنهاد کرده
اند. حتی عرصه های اینترنتی آن را نیز برای شما بر شمرده اند.
ما به این گروه پاسخ دادیم و دراینجا نیز تکرار می کنیم که
اجازه بدهید ماهیت و هویت پیک نت همانگونه که در 10 سال گذشته
بوده، باقی بماند و تبدیل به ویترین انواع تبلیغات – از برنج
باسماتی تا ویزای کانادا- نشود. این درست است که ما با تیراژ
کنونی پیک نت میتوانیم از راه آگهی تبلیغاتی موجودیت خود را
تضمین کنیم، اما آنوقت دیگر پیک نت نیستیم، چرا که کیفیت مطالب
آن باید تابع آگهی و در واقع صاحب آگهی باشد. برای این دوستان
نوشتیم که "باور کنید ما این لالائی را برحسب تجربه چند دهه
روزنامه نگاری عملی در داخل و خارج از کشور خیلی خوب بلدیم،
اما نمی خواهیم با این لالائی بخوابیم!" پیک نت را می خواهیم
با همین هویت سیاسی و آرایش ساده فنی حفظ کنیم. نمی خواهیم
خوانندگان خود را غرق انواع آگهی کنیم تا در میان آنها خبر و
تفسیری هم پیدا کنند.
به ما توصیه کرده اند که مقالات متنوع افراد
را منتشر کنیم و مانند برخی سایت ها، برای انتشار آنها هزینه
دریافت کنیم. این کار نیز خارج از هویت پیک نت است.
توصیه کرده اند تبلیغات فیلم های سینمائی
بگیریم، تبلیغات خرید از روی اینترنت بگیریم و …
ما همه این پیشنهادها را رد کرده و می کنیم،
زیرا می خواهیم پیک نت باقی بمانیم. به این پیشنهاد دهندگان
توصیه کرده ایم و دراینجا نیز تکرار می کنیم که بجای این
راهنمائی ها، همت کرده و آبونمان استفاده خودتان از پیک نت را
بدهید، بقیه اش با خود ما!
دیگرانی هم هستند و پیام فرستاده و یاری هم
کرده اند و خواسته اند که پیک نت را با همین کیفیت و هویت حفظ
کنیم. قبول توصیه گروه دوم از نظر ما منطقی تر است.
نمونه ای از این پیام ها را در ادامه منتشر می
کنیم. دوستانی از ما خواسته بودند، حساب
pay pal
باز کنیم، زیرا مراجعه به بانک و یا مرکز پست
برای پرداخت پول مستلزم صرف وقتی است که یافتن آن دشوار است.
ما این پیشنهاد را که همراه با راهنمائی های دقیق دریافت کرده
بودیم نه تنها پذیرفتیم، بلکه آن را طی چند روز گذشته عملی
کردیم و از همین شماره سیستم
pay pal
خود را اعلام می کنیم تا پرداخت آبونمان و یا کمک مالی را آسان
کرده باشیم. از هر نقطه جهان شما میتوانید با استفاده از این
سیستم آبونمان خود را پرداخت کنید و امیدواریم این امر را چنان
جدی تلقی کنند که نیازی به فراخوانی نظیر فراخوان اخیر نباشد و
ما وقت خود را به جای فراخوان نویسی، صرف کارهای انتشاراتی پیک
نت کنیم.
برخی دوستان، به جد نگران ادامه انتشار پیک نت
شده و از ما خواسته اند به هر طریق که می توانیم این کار را
ادامه بدهیم. برای این دوستان نوشتیم و دراینجا نیز تکرار می
کنیم که عزم خود ما نیز همین است و به همین دلیل نیز در
فراخوان خود نوشتیم که نگذارید "کمر پیک نت خم شود". یعنی تا
لحظه ای که کمرمان زیر این بار خم نشود، به کار خود با قدرت
ادامه خواهیم داد. بقیه اش بستگی به همت خود شما دارد.
دست یکایک آنهائی را که دراین مدت در حد توان
خود به یاری ما شتافتند به گرمی و صمیمانه می فشاریم.
امیدواریم هر چه زودتر، بقول جنتی عطائی در شعر زیبائی که در
سالهای اختناق شاهنشاهی سروده بود و داریوش خوانده بود، "یک
روزی، هر روزی باشه، دیر و زود، برسیم با هم به آن رود بزرگ و
تن های تشنه مان و بزنیم به پاکی زلال رود ..."
وقتی رسیدیم، درباره این سالهای به غایت دشوار
مهاجرت سیاسی، حرف های در سینه نهفته بسیار داریم که بنویسیم و
بگوئیم. بنویسیم که ما هزار تن بودیم، از ما هزار تن درنیمه
راه ماندند، از ما هزار تن به خاک افتادند و هزار تن روبروی ما
ایستادند و ما هنوز هزار تن هستیم!
شاید نامه ها و پیام هائی که از داخل کشور، در
این مدت دریافت داشتیم، چنین آتش به خرمن یادها و گذشته ها
افکند، اما چه عیب؟ وقتی صادقانه می نویسی و می گوئی، دلیلی
برای پرهیز از بیان احساس نیست.
بخوانید:
سلام بر دوستان بزرگوار و زحمتکش پیک نت-
هدف از نگارش این نامه دو مطلب بود
که در زیر مینویسم
اول: با توجه به اینکه بنده و بسیاری از
همکاران از
خوانندگان ثابت شما
(تقریباً از اولین شماره ها) هستیم،
سعی در یافتن راهی برای
تزریق کمکهای
مالی داخل ایران به شما داریم که در
این راستا از راهکارهای شما
نیز بهره
خواهیم جست. اگر حقیقتاً راهی برای کمک
مالی از ایران به شما باز است،
با
اعلام محطاتانه آن می توانید کمک زیادی
از داخل ایران جذب کنید.
سلام دوستان- مشکل فرستادن پول است تا
نخواستن آن. بعبارت دیگر اگر
میشد از طریق
اینترنت ، بدون احتیاج به رفتن به
بانک، در صف طولانی ایستادن،
فرم پرکردن،
قرار ملاقات با مسول بانک گرفتن و
مشکلاتی از این دست پول را
فرستاد،
احتمالا تا بحال بسیاری، از جمله خود
من، پول را فرستاده بودند. من
حتی
سعی کردم که تلفن شما را پیدا کنم و
بپرسم که اگر موافق باشید، بجای رفتن
به بانک پول را در پاکت برایتان پست
کنم که متاسفانه تلفن شما را پیدا
نکردم.
مسئله دوم
مشکل ترس از دادن مدرک، مثل فیش بانکی،
برای یک سایت
ممنوعه
است. بسیاری از کسانی که در خارج سایت
شما را می خوانند مرتب به ایران
رفت
و آمد دارند و درست یا نا درست نمی
خواهند که مدرکی که شاید بتواند بدست
آدمخورها بیافتد را به جائی بفرستند.
اگر بتوانید این
دو مشکل را حل کنید شاید تعداد کسانی
که به مشکل کمبود
بودجه شما جواب مثبت
دهند خیلی زیادتر بشود.
فکری برای راه اندازی pay
pal بکنید!
سلام بر
زحمتکشان پیک نت- من یکی از خوانندگان هر روزه شما ،هم در
ایران و هم در
خارج از ایران
هستم و مطا لب مندرج در پیک نت را
برای عده زیادی از دوستان و
آشنایانم
ایمیل می کنم. از همان روز اول که
اعلان شما را دیدم میخواستم در
اولین فرصت ماهانه را بصورت آبونمان
یکسال و یکجا برایتان
بفرستم....
با سلام خدمت شما
من اسماعیل هستم 25 سال سن دارم. تاثیر شما
و تفسیر های شما به حدی است که بسیاری به سایت شما علاقمند شده
اند.
از شما تقاضا دارم بنده را راهنمایی کنید
تا من هم دید سیاسی دقیقی مثل شما
داشته باشم.
یک پیشنهاد و یک سوال هم از شما داشتم.
پیشنهادم اینست که چطوری به شما کمک مالی بکنم. سئوالم اینست
که به نظر شما این فروپاشی سیاسی که در حاکمیت شاهد آن
هستیم و این گسست مردم از حکومت که
طی این سی سال به اوج خود رسیده باعث بُردن
ایران به سمت جنگ داخلی نمی شود؟
شما آینده جنبش سبز را چگونه
می بینید؟
با تشکر دوست کوچک شما- اسماعیل از شیراز.
دوستان گرامی، نگرانی شدید من و ما قطع پیک نت
است.
قدر
زر، زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری. روی
کمک من حساب کنید.
ارادتمند- سیاوش
دوستان عزیز و زحمت کش سلام- امیدوارم خوب و
خوش باشید و در راه اطلاع رسانی
همچنان با صلابت. نمیدونم کار من درست
هست یا نه ولی از ایران برای کمک به شما
هیچ راهی وجود
نداره و شما هم در نامه یا بیانیه خود
هیچ راهی را قید
نکردید.
کسانی که مایل به قدردانی از زحمات شما
هستند چه باید بکنند؟
......
اینها نمونه هائی بود از نامه هائی که در هفته
اخیر دریافت داشته ایم. دست نویسندگان آنها را می فشاریم و
برای رفع نگرانی ها تاکید می کنیم که به یاری خوانندگان پیک
نت، ما این خوان را هم پشت می گذاریم و به راه خود ادامه
میدهیم.
درپایان این گزارش، آدرس صفحه
pay pal
(ازاینجا)
و آدرس ای میل
(4peiknet@gmail.com
(
را برای pay pal پیک
نت اعلام می کنیم و از این پس نیز بصورت ثابت در پیک نت این
آدرس را در پائین صفحه اول قرار می دهیم. مگر در ابتدای هر ماه
که آن را به قسمت بالای صفحه اول انتقال خواهیم داد تا به آنها
که آبونمان را فراموش کرده اند یادآوری کنیم : الوعده وفا!
هر اشکال احتمالی برای استفاده از این سیستم
را فورا به ما اطلاع بدهید تا رفع مشکل کنیم.
باطلاع دوست گرامی "پایدار" نیز می رسانیم که
نامه ایشان دریافت شد و از همین طریق می توانند در آینده
استفاده کنند.
|
