تمام خبرگزاری های معتبر جهانی، روز گذشته از
وین پایتخت کشور اطریش خبر دادند که هیات نمایندگی جمهوری
اسلامی با برداشتن چند گام بلند اتمی به عقب، زمینه تفاهم هائی
را با شورای حکام اتمی فراهم ساخت.
بموجب گزارش همین خبرگزاری ها: ایران با ارسال
اورانیوم 5ر3 در صدی غنی شده خود به روسیه برای بالا بردن
غنی سازی آن به نسبت 75ر19% موافقت
کرده است. با آنکه در توافق صورت گرفته، به خواست هیات
نمایندگی ایران، از فرانسه بعنوان کشوری که غنی سازی اورانیوم
ایران در آن کشور نیز صورت خواهد گرفت برده نشده، اما در یک
فرمول مورد موافقت همه طرف های مذاکره، به جای آنکه ایران
مستقیما اورانیوم خود را برای غنی سازی تحویل فرانسه بدهد،
روسیه بعنوان واسطه این کار را انجام خواهد داد!
(ظاهرا حساسیت بالای جمهوری اسلامی نسبت به
فرانسه، نقش عوامل جاسوسی این کشور در کسب اطلاعات از سایت ها
و فعالیت های اتمی ایران است که در آخرین نمونه فرار رئیس سایت
اتمی قم به این کشور است. وی برای حج عمره از ایران خارج شده و
سپس از طریق قطر و نیروهای فرانسوی مستقر در این شیخ نشین با
تمام اسناد ومدارکی که همراه داشته به فرانسه منتقل شده است.
حادثه ای که شاید بتوان آن را مهم تر از بزرگترین رویدادهای
انفجاری و یا ترورهای سالهای ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی تلقی
کرد. دولت فرانسه برای آنکه مستقیما خود اطلاعات "شهرام امیری"
رئیس سایت اتمی قم را منتشر نکند و متهم به جاسوسی دولتی در
ایران نشود، برای سازمان مجاهدین خلق یک کنفرانس خبری در پاریس
ترتیب داد و اعلام افشای سایت اتمی قم را به آنها واگذار کرد!
کنفرانسی که هنگام حضور احمدی نژاد در نیویورک برپا شد و افشای
اطلاعات مربوط به سایت قم، نه تنها این سفر و حضور در نیویورک،
بلکه تمام رویدادهای دیگر را تحت تاثیر قرار داد. خبر پیک نت
در این باره را از اینجا
بخوانید.)
http://w.peiknet.com/1388/06mehr/22/PAGE/frar.htm
اما، خبرگزاری های جهانی، شب گذشته از وین
اخبار دیگری را نیز درباره مذاکرات اتمی و عقب نشینی های هیات
ایرانی مخابره کردند. از جمله این که نمایندکان ایران و آمریکا
پس از پایان مذاکرات یازده ساعته اتمی و جمعی، در دفتر
البرادعی بصورت خصوصی با هم دیدار کردند.
آیا جمهوری اسلامی با این عقب نشینی علنی،
سیاست مخفی اتمی خود را دنبال خواهد کرد؟ این سئوالی است که
روزنامه لوموند چاپ پاریس در پاسخ به آن نوشت:
از ویژگی های مذاکرات وین این بود که به روسیه
و چین نشان
داده شود همه گزینه ها برای تعامل با ایران در
پیش گرفته شد و اگر این پیش بینی ها نتیجه بخش نباشد، آنگاه
چاره ای جز تصویب تحریم های شدیدترعلیه ایران و همکاری همه
کشورهای عضو شورای حکام نخواهد بود. |