|
از جمله
خبرهای شوکه کننده ، در یک هفته اخیر که اطلاعات آن در سایت
های غیر دولتی و وبلاگ ها حداکثر در حد یک پاراگراف انتشار
یافت و کمتر پژوهشگر و یا رسانه ای در داخل کشور ابعاد مختلف
این خبر مهم را مورد تجزیه و تحلیل و بررسی قرار داد؛
خبر دستگیری شش نوه پسری آیت ا.. منتظری بود که برخی از آنها
به اتفاق همسرانشان دستگیر شدند.
در سه
ماهه پس از انتخابات ریاست جمهوری و به دنبال گسترش جنبش مدنی
– اجتماعی کشور خط سیری از دستگیری های نزدیکان و بستگان درجه
اول فعالان سیاسی کشور به صورت گسترده از سوی دستگاه های
اطلاعاتی – امنیتی کشور پیگیری شد که علیرغم وجود پیشینه
تاریخی، حداقل در این ابعاد و گستره در چند دهه اخیر بی سابقه
است.
(از ابتکارات وزیر جدید اطلاعات در دولت دوم احمدی نژاد! شیخ
بیسوادی که هنگام گرفتن رای اعتماد درمجلس گفت می خواهد "به
مخالفان رو دست بزند!" و به همین دلیل تا حالا این پشتک امنیتی
را زده است.)
دستگیری
فرزند حمید رضا جلایی پور، سعید حجاریان، محسن میردامادی، محمد
نعیمی پور، احمد شیرزاد، مهدی کروبی ، حسین موسوی تبریزی و...
در ماه ها و روزهای اخیر( و شایعه برنامه ریزی برای دستگیری
فرزند دکتر سروش و برخی دیگر از فعالان سیاسی) از جمله دستگیری
هایی است که اخبار مختصری از آنها منتشر شده است.
در دوران
قاجاریه و حاکمیت رضاشاه با گروگانگیری بستگان درجه اول
رهبران ایلات و عشایر رقیب تلاش می شد تحرکات براندازی رقبا و
مخالفین سیاسی خنثی شود.
اینکه در
چند ماهه اخیر تصمیم به دستگیری بستگان درجه اول رهبران سیاسی
و مذهبی جنبش در دستور کار مسئولان امنیتی ، انتظامی و قضایی
کشور قرار گرفته چند پرسش اساسی را متبادر به ذهن می سازد:
1- آیا این
افراد نیز همچون پدرانشان و پدر بزرگانشان متهم حوادث اخیر
هستند؟
2- آیا این
اقدام نوعی گروگانگیری از سوی نظام جمهوری اسلامی برای تحدید
مخالفین سیاسی است .
3- چرا چنین
سیاستی دراین مقطع زمانی در دستور کار رسمی نظام قرار گرفته
است.
4- تکلیف
کنوانسیون های بین المللی که جمهوری اسلامی نیز آنها را امضاء
کرده چه می شود؟
5- جایگاه
و نسبت " اخلاق و دین " ، " اخلاق و سیاست" و "سیاست و دین" در
نظام جمهوری اسلامی چگونه تعریف می شود؟
6- با فرض
نتیجه بخشی این سیاست ها در اخذ اعتراف و وادارسازی به
سکوت؛ چه اعتباری برای نظام باقی می ماند؟
(خلاصه
شده) |
